ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Υπάρχει κάποιος, ο οποίος να ενδιαφέρεται για αυτόν τον τόπο, πέραν από την εκάστοτε Κυβέρνηση, η οποία συνεχώς εξαγγέλλει βίον ανθόσπαρτον πλην όμως οι εκάστοτε περιστάσεις δεν της επιτρέπουν την πραγμάτωση των ονείρων; Πότε οι πληθωρισμοί, πότε τα δάνεια, άλλοτε τα πετρέλαια, άλλοτε οι πόλεμοι, κάποτε τα Μνημόνια, και κατανοητά είναι όλα αυτά αν συνειδητά σκεφτούμε πως επιβιώνουμε, ευτυχώς ακόμη, σε έναν κόσμο, ο οποίος εξελίσσεται προς το χάος και όχι προς την ευημερία του, ένεκα πολλών και διαφόρων πολιτικών και επιλογών, δικών μας, για την ύπαρξή του.

Όμως είναι και τόσα, ακόμη, πράγματα που συνθέτουν την καθημερινότητά μας και υφαίνουν ή καταστρέφουν τις ζωές μας και που φυσικά είναι κάπως και προσωπική μας ευθύνη να διορθώσουμε. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα πλήττεται  από υπογεννητικότητα και καθώς οι ροές νομίμων και παρανόμων αλλοδαπών αυξάνουν και δη με γεωμετρική πρόοδο, είναι απολύτως βέβαιον πως σε λίγα χρόνια, θα ψάχνουμε με τον φακό να ανακαλύψουμε αυτόχθονες Έλληνες.

Καθημερινά αντιμετωπίζουμε μία υπέρμετρη εγκληματικότητα,, φοβόμαστε να μένουμε στα σπίτια μας, αλλά φοβόμαστε και να κυκλοφορούμε στους δρόμους. Δολοφονίες, σκοτωμοί, κλοπές, βιασμοί, εκβιασμοί, συνωμοσίες, προδοσίες, παράνομες συμμορίες έως και ανηλίκων ανθούν και μας εξουσιάζουν, και από την άλλη η απογοήτευση του ανθρώπου, η οποία οδηγεί σε αυτοκτονίες, καταθλίψεις, τρέλα, εκδικητικότητα, και άλλα, τα οποία δημιουργούν η ανασφάλεια, η ανέχεια, η έλλειψη προστασίας.

Συνεχείς μάρτυρες μίας πλέριας ηθικής κατάπτωσης, ενός «ζαμανφουτισμού», μίας τάσης που οσημερίς γίνεται εντονότερη και τραγικότερη ως προς την διασφάλιση ημών σε βάρος των άλλων και εκείνων σε δικό μας βάρος, και παράπλευρα η ασυδοσία, η άρνηση των γονέων να αποδεχθούν τα παιδιά τους και των παιδιών να αποδεχθούν τους γονείς τους.

Ένας φαύλος κύκλος η ζωή μας, και το δυστύχημα ότι τα φαινόμενα είναι διεθνή, λες και κάποιος κουρντίζει τον σύγχρονο άνθρωπο και τον κατευθύνει στον αφανισμό του, επιτάσσοντας την εξόντωση της προσωπικότητάς του, της εθνικής και ηθικής του ταυτότητας, αναγκάζοντάς τον να εμπιστεύεται και να στηρίζει παράξενες κατευθύνσεις, αποποιούμενος την εθνική του γλώσσα, τις παραδόσεις του, αδιαφορώντας για τον πολιτισμό και τον συνάνθρωπό του.

Σαν να υπάρχει ένα σχέδιο, ή μία θεία δύναμη να θέλει να καταστρέψει αυτόν τον άθλιο κόσμο, έτσι όπως εμείς οι ίδιοι τον έχουμε καταντήσει..