ΚΑΛΗ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΑ ΧΟΥΜΕ

της Άννας Ζανιδάκη

ΣΤΟ ΚΟΚΑΛΟ!

Δεν είναι λίγα τα άτομα που χουν δει τις σκέψεις τους, την ψυχούλα τους, που την καταθέτω μ αγάπη και σεβασμό σ όλους εμάς , να βιάζεται και να βωμολοχείτε η ψυχή τους.

Δεν είναι λίγα τα άτομα, που βλέπουν άλλοι σχετικοί ή άσχετοι να μοστραρουν τις πνευματικές τους δημιουργίες, σαν δικές τους, πλαστογραφώντας επιδεικτικά και προκλητικά τα κείμενα του άλλου.

Δεν είναι λίγα τα άτομα, που σκίζεται η ψυχή τους, σαν αντικρίσουν τα κείμενά τους και μάλιστα να τα βιάζουν τόσο σκληρά και βάρβαρα, παραποιώντας τα και μεταλλάσσοντας τα σε κάτι ξένο δικό τους, απόμακρο απ την αλήθεια .

Η ωμή αλήθεια είναι πως κάθε τι δημιούργημα , μιλά, φλυαρεί την αυθεντικότητά του, χωρίς να ναι σε θέση να μπει στα υπόβαθρα της σκέψης και της παράλογης τακτικής, στο να εστιάσουν τάχα, χωρίς όμως να ναι σε θέση να αντιληφθούν τα νοήματα που πηγάζουν μέσα απ αυτά.

Δεν είναι λίγα τα άτομα που βλέποντας τις ψυχούλες τους να καταρρακώνονται απ την ασυδοσία και αναλγησία του καθενός λογοκλοπή…νιώθουν το κενό στην ψυχή τους να αποκτά σάρκα και οστά, φερμένα με ένα μαχαίρι ξένο ,που διεισδύει ως τα δικά τους τα κόκαλα, ανήμποροι και αδύναμοι να βρουν τη διέξοδο του.

Κι όμως αυτό το μαχαίρι είναι σε λάθος χέρια και τα κόκαλα που θα πρεπε να σπάσουν είναι τα δικά τους, χαραγμένα από αρχή ωε το τέλος ,η λέξη βία, βιασμός και βιαστές …

Τ ανεξίτηλα γράμματα του πόνου της ψυχής τους, να αποτυπώνει τη φράση ΘΑΝΑΤΟΣ ..αλλα σ εκείνα τα τοπωνύμια της ψυχής τους που τα καταλαμβάνει η αναισθησία, η αλλοίωση, κυρίως η απανθρωπιά και με το τεράστιο ερωτηματικό, τίνος? ποιας?

Εσωτερικοί μονόλογοι και διαβιβαστές των στοιχείων της ψυχής εκείνης,που θα αιμορραγε΄και θα έλκει τα κομματια των ψυχών που φερμένα, από σαπίλα και δυσωδία, παρεκκλίνουν των πορειών και των στοιχειοθετημένων νόμων της παρανομίας του νου , κενού και ανύπαρκτου, υπέρ μιας ένταξης σε έναν καλοσυνάτο τρόπο επιβεβαίωσης αλήθειας και ποτέ παρέκκλιση της απ τα δικά της αποτυπώματα και ποτέ παρακλάδια της.

Κι όμως το κόκαλο , τα κόκαλα, πρέπει να διασχίσουν απ τις μαχαιριές εκείνες που θα τους πονέσουν, οπως πονάνε και λιποψυχούν οι αληθινές υφές και επαφές των γραφών μας, που βιάζονται και κακοποιούνται αισχρά, οικτρά και ποταπα.

Ευθύνες υπάρχουν που αν αποδοθούν θα κάνουν τους εκκολαπτόμενους λογοκλόποσ και θρασύδειλους να καθίσουν στα καταγώγια της σκέψης τους και του παλιοχαρακτήρα τους.

Η γραφή ανήκει στο δημιουργό της και ας το πάρουν χαμπάρι, καλά τα αντίγραφα, αλλα ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

ΤΟ ΝΟΥ ΜΑΣ ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΥΠΟΚΛΕΨΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΟ…. Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΈΡΟΥΝ ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΈΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΘΈΤΟΥΜΕ!!!