Αδάμαστο πνεύμα

της Άννας Ζανιδάκη

Από μικρό λένε το παιδί θα φανεί τι θα γενεί και το πιστεύουν κιόλας μερικοί.

Αλλά έρχεται η ζωή και στα ανατρέπει όλα , εξαρχής και με συνοδείες αγγελικών ρομφαιας, να σηματοδοτούν τις αναβάσεις σου, με σατανικές όμως διασχίσεις, ακόμα και της κόλασης παραδρομές .

Από μικρό σου λένε θα φανεί πως θα εξελιχθεί και η πορεία της ζωής του ανθρώπου, θέλουνε τάχα να πιστεύουν, αλλά η ίδια η ζωή, σου κάνει τις ανατροπές και εσύ, μέσα στη χαρά για τη δική σου δικαίωση, λαχταράς να τις ζήσεις και να αποτρέψετε τους στενωπούς της.

Ατίθαση η ψυχή, χωρίς να επιδέχεται τα χαλινάρια και τα όρια, σε βατά και επιθυμητά πλαίσια, έρχεται να ανατρέψει τις επιβλέψεις και τις προβλέψεις, αφού η ίδια μας η στάση της ζωής μας αποδεικνύει την ελευθερία του κι όχι την ελευθεριότητα των ηθών του.

Μέρες, μήνες, χρόνια, να παλεύεις να αποδείξεις κάτι, το δυνατότερο συναίσθημα που θα μπορούσε κάποιος να κατέχει μεν, αλλά κυρίως στις διαπροσωπικές του σχέσεις, να θέτει, να παραθέτει, αλλά περισσότερο να διαθέτει και να αναθέτει, ρολους και διεκπεραιώσεις αυτών .

Αδάμαστο το πνεύμα, η ψυχή, με την καρδιά να ξέρει και να εκλογικεύει το συναίσθημα μεν, αλλά κι εκείνο με τη σειρά του να μην παραθέτει τις συμβουλές του, παρά να αφήνει τον κτήτορες του, να ζήσει το λάθος του και να διδαχθεί απ’ αυτό.

Από μικρό λένε το παιδί, θα μάθει, θα πάθει, θα χαράξει , θα ανασυντάξει και συμφωνώ απολύτως. Αλλά .

Θα πρέπει να το αφήσουμε να βουτηχτεί στα λάθη του, να κολυμπήσει, να μάθει και απ’ αυτά παραπέρα να στιγματίσει τις δικές του δικαιοδοσίες και τα δικά του πατήματα, πάνω στα σφάλματά του και στις μη επαναφορές τους .

Σκληραίνει το πνεύμα, η ψυχή, ο νους, η καρδιά, μα το φιλότιμο, δε γίνεται να χαθεί, να αφανισθεί, παρά τη θέση του θα πάρει, η συνειδητοποίηση και η τραχιά του αντιμετώπιση, άκαρδη και άσπλαχνη θα του πουν και θα του το επιβεβαιώνουν.

Μέτοχοι σε ένα χρηματιστήριο αξιών τα θέλω και τα πρέπει, να παλεύουν και να εξουδετερώνουν συνθήκες που δε θα έπρεπε να υφίστανται καν.

Αδάμαστες οι πιθανότητες να καταφέρει κάποιος να τις χειραγωγήσει και να τις διαχειριστεί. Κι όμως ένα παιδάκι ήσυχο, παράδειγμα ηρεμίας και νηφαλιότητας, άνετα θα μπορέσει να υποστηρίξει το ρόλο και το χαρακτήρα του έντονου διαπληκτιζομενοι με τον ίδιο του τον εαυτό και να θελήσει να βρει και να κατακτήσει τη θέση που του πρέπει, του αρμόζει και του αξίζει.