Ανείπωτα

της Άννας Ζανιδάκη

Λόγια που δε θα συμβιβαστώ με πειράγματα της σχετικότητας, παρά θα αναλογιστουν και θα προσαρμοστούν σύμφωνα με τις ψυχικές μας ποτέ διαταραχές.

Ομαλότητας συμβιβασμοί και αθρόες συγκεντρώσεις της αλήθειας μας, που δε θα εκδικαστούν ποτέ ως υποθέσεις και προϋποθέσεις, αφού ποτέ δεν κρίνεται η αλήθεια του καθενός μας ένοχη.

Κριτήρια αθωότητας που δε θα χρειαστούμε, αφού οι συνυπάρξεις των εφοδίων της διαπραγμάτευσης δε θα κλονιστούν ποτέ, καθώς οι υπολογισμοί και οι λογισμοί συμφερόντων και παρελθόντων χρόνων δε θα ναι σε θέση να αντιταχθούν, αφού η αλήθεια λάμπει, φωσφορίζει στα μισοσκόταδο της ανάληψής της.

Στέρεες οι ηθικές, προσλαμβάνουσες σε νοοτροπίες αναλγητικής συμπεριφοράς της ανήθικης απ την ηχώ ψευδαισθήσεις της, στον αλαλαγμό των κοινών αντιπαραθέσεων μεν, αλλά κυρίως των βάσιμων και βασικών προδιαγραφών της.

Μέτρα και σταθμά που υπολογίζονται και καταλογίζονται ευθυνες, προτροπές σε ήδη υπάρχοντα εδάφια ανατροπής και προτροπής, σχεδιασμών και προδιαθέσεων των τυχόν λογισμών και αποκεφαλισμών, κριτηρίων αλήθειας και ποτέ υποβόσκουσας ανηθικότητας.

Χρέη που ήρθαν να τα κατανοήσουμε και ιδιαίτερα να αποτίνουν φόρους τιμής, σε μια ατιμωρησίας ανέντιμης προσδοκίας, κουκουλώματα τους, με δαπανηρά τα έξοδα της μετάλλαξης και της αισχρής μεταποιησης της.

Ανείπωτα τα λόγια και αμήχανες οι πράξεις, καθώς θα αναλογιστούμε τις συμφορές και τις κακουχίες που θα προκύψουν από τις δυναμικές της πειθούς και τις αδιαπραγμάτευτες ικεσίες θαλπωρής μιας άνομης πράξης έναντι της έντιμης μεν, αλλά απραξίας των γεγονότων τους δε.

Ανείπωτα τα χρωστούμενα της κάθε λειτουργίας, μέσα σε μια διαχείριση ηθών και ανήθικων προσδιορισμών και απότομων φραγμών, που κανένας δεν είναι σε θέση να βάλει και να λάβει μ απλοχεριά απ τον , την εκάστοτε αποστολέα τους.

Παραλαμβανομενα τα μηνύματα της αφθαρσίας της υλικής ενότητας των συναισθημάτων τους , όπως και της παράνομης μετάταξης αδικαιολόγητων κόμπλεξ κατωτερότητας, απέναντι σε μια όπως θα πρεπε να ταν μη υπαρκτή ανασφάλεια, μιας δικαιοδοσίας της ύλης και της πράξης, του δούναι και λαβείν,μεταξύ διπολικών ανίατων συμφεροντολογικα εικασιών και έμπρακτης απόδειξης αυτών.