Πάρκαρε

της Άννας Ζανιδάκη

Άσε την μεγαλομανία σου και κάθισε να μετρήσεις τα οχήματα του κοσμου, που το χουν απλά σαν μεταφορικό μέσο και μόνο.

Συλλογίσου τα παραπάνω χρήματα που δίνεις πως θα μπορούσες να βοηθήσεις και να χαρίσεις το χαμόγελο σε οικογένειες που δεινοπαθούν και ασελγουν πάνω τους οι τιμές των σούπερ μάρκετ άτιμα και παράνομα πολλές φορές.

Δώσε μια χείρα βοηθείας και όχι λύπησης σ εκείνα τα ματάκια που δε θα σκοτεινιάζουν πια και ούτε θα ναι γεμάτα δάκρυα , παρακαλώντας και καμιά φορά να μη ζούσαν καν.

Πάρκαρε το καλάμι σου και άσε την ματαιοδοξία σου να φύγει , να χαθεί και να εμφανιστεί η παρατειμένη σου ανθρωπιά και παραγκομισμένη σου αλήθεια , της ψυχής ,του νου και της καρδιάς σου.

Μη θες να μετράς τα χιλιόμετρα με το κοντέρ να ανάβει κόκκινο και το φρένο της ζωής σου να μην το ελέγχεις καν,παρά τέρμα τα γκάζια και όποιον πάρει ο χάρος καμιά φορά.

Σύστησε στον εαυτό σου και την καλή του την πλευρά και μη θες να επιδεικνυεσαι και να αυτο προβάλλεσαι, λες και δεν έχεις προσωπικότητα ή μάλλον δε σ αφήσαν να τη μάθεις και να την αποδεχτείς κιόλας.

Όλη μας η ζωή μια βιτρίνα, που μέσα ψυχοραγεί η ανθρωπιά , αλλά έξω ορμά και εγειρεται το τοίχος της μεγαλομανίας μας και της προσέγγισης ακόμα και με δάνεια, για το ανεκπλήρωτο τάχα όνειρό μας, που δεν είναι τιποτα άλλο, παρά ένα αμάξι.

Δώσε τόπο στην οργή και ζήσε της καρδιάς σου τον παλμό, να χτυπά αληθινά και να θέλει να ζήσει τον εθελοντισμό, δίπλα σου, ένα σώμα μια ψυχή μαζί σου, αντίκρυ σου!

Βιτρίνες όλα, ψεύτικα ,εικονικά , μα τα τζάμια του θαμπώνουν στο τέλος γιατί αν δε γίνουν σωστά οι υπολογισμοί ,τι θα βρούμε μπροστά μας , το χετε αναλογιστεί άραγε?

ΈΝΑΣ ΘΥΜΟΣ ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΒΟΥΒΟΣ ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΥΠΟΚΥΨΑΜΕ!