Γιατί η νέα γενιά έχει απομακρυνθεί από την παράδοση;

Οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί που χαρακτηρίζουν την καθημερινότητά μας και η αέναη, θα μπορούσαμε να πούμε, τεχνολογική εξέλιξη, έχουν σε μεγάλο βαθμό επηρεάσει τη σχέση των νέων παιδιών με την παράδοση. Μέσα σε αυτή την απερίγραπτη φρενίτιδα ενθουσιασμού, απότοκο των ευκολιών που προσφέρουν στη ζωή μας τα αμέτρητα τεχνολογικά επιτεύγματα, είναι λογικό να απομακρυνόμαστε από την παράδοση.

Η τάση προς την ολοκληρωτική απαξίωση των παραδόσεων αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας. Συχνά, βλέπουμε τους νέους να αιτιολογούν την αρνητική αυτή τους στάση απέναντι σε κάθε τι το παραδοσιακό λέγοντας ότι οι παραδοσιακές ιδέες είναι άκρως αναχρονιστικές και επομένως δε συνάδουν με τις νέες συνθήκες. Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να γεφυρωθεί το χάσμα και να καταστεί με κάποιον τρόπο εφικτή η επαναπροσέγγιση της παράδοσης από τα νεαρά άτομα, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, αφήνουμε ένα κομμάτι της πολιτισμικής μας ταυτότητας να χαθεί.

Σίγουρα, η επικυριαρχία των τεχνολογικών κατακτήσεων συνεπάγεται τον αυτοματισμό και την τυποποίηση, με αποτέλεσμα να αφανίζονται πολλές παραδοσιακές μορφές ζωής. Η κοινωνία μας διέπεται από έναν καθαρά τεχνοκρατικό χαρακτήρα που, σε συνδυασμό με το καταναλωτικό και χρησιμοθηρικό πνεύμα της εποχής, προωθούν τον υλικό ευδαιμονισμό και αντιλαμβάνονται ως αξία μόνο ό,τι αποφέρει κέρδος ή εξέλιξη σε υλικοτεχνικό επίπεδο.

Στην απαξίωση των παραδόσεων έχει παίξει ενεργό ρόλο και η μαζική κουλτούρα που επιβάλλουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η προωθούμενη παγκοσμιοποίηση, η οποία, δυστυχώς, καμιά φορά τείνει να γίνεται ξενομανία προσελκύει όλο και περισσότερους οπαδούς, ενώ εκλείπουν οι θιασώτες της παράδοσης.

Βέβαια, δεν μπορούμε να κατηγορούμε για όλα την τεχνολογία. Διάφοροι κοινωνικοί παράγοντες, μεταξύ τους  η έλλειψη ουσιαστικής αγωγής και παιδείας συμβάλλουν στην καλλιέργεια μίας αδιάφορης στάσης απέναντι στην παράδοση και το παρελθόν του τόπου, αφού απουσιάζουν τα απαραίτητα εργαλεία με τα οποία τα νέα παιδιά θα αποκωδικοποιήσουν την αξία της παράδοσης. Άλλωστε, οι δυσλειτουργίες του εκπαιδευτικού συστήματος, και συγκεκριμένα ο κάπως υποβαθμισμένος τρόπος διδασκαλίας μαθημάτων που σχετίζονται με τον ανθρωπισμό και την παράδοση, επιδεινώνουν την κατάσταση.

Και όπως πάντα, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το ατομικό επίπεδο, δηλαδή, την έμφυτη επαναστατική τάση των νέων ατόμων και την ανάγκη τους να απομακρυνθούν από το παλιό και να κάνουν βήματα προς τα μπρος. Υπάρχει η πεποίθηση ότι η έννοια της παράδοσης περικλείει οτιδήποτε το συντηρητικό και απαρχαιωμένο και συγχέεται ο σεβασμός προς αυτήν με την άκριτη και παράλογη εμμονή σε αυτήν.

Ένας τρόπος να εμφυσήσουμε στα νέα παιδιά τις παραδόσεις είναι μέσω της ανθρωπιστικής παιδείας, τόσο σε επίπεδο σχολείου όσο και σε επίπεδο οικογένειας. Καμιά φορά τείνουμε να υποβαθμίζουμε την παιδεία που προσφέρει η οικογένεια, ενώ στην πραγματικότητα, η παιδεία που καλλιεργείται στο πλαίσιο αυτής είναι πολύ πιο βαρύνουσας σημασίας από την σχολική εκπαίδευση. Ας μην ξεχνάμε ότι η οικογένεια αποτελεί τον πρωταρχικό φορέα κοινωνικοποίησης, άρα, εάν κάποιος μπορεί να διδάξει στα παιδιά τις αξίες, τα ιδανικά, τις παραδόσεις του τόπου, δεν είναι άλλος από αυτήν.

Η παράδοση και η γνώση του παρελθόντος αποτελούν ανάγκες του ανθρώπου προκειμένου να ανταποκριθούμε επιτυχώς στις προκλήσεις τις εποχής, αλλά και να αμυνθούμε απέναντι στον κοινωνικό κομφορμισμό. Είναι ένας τρόπος να διατηρήσουμε τη μοναδικότητά μας. Φυσικά, είναι αναγκαία η δημιουργική αξιοποίηση της παράδοσης μέσω της τήρησης ορισμένων προϋποθέσεων και σε καμία περίπτωση η άλογη προσκόλληση σε αυτήν.

csii.gr