Το ηλιοβασίλεμα

της Δέσποινας Τσέρκα

Πίσω από τα πανύψηλα βουνά
Ο ήλιος μας αποχαιρετά αργά αργά.
Όσα ηλιοβασιλέματα έχω παρακολουθήσει
Ποτέ μα ποτέ δεν χορταίνω τη δύση.
Καθώς η μέρα ακολουθεί τον ήλιο τον χρυσό
Τα χρώματα της πλάσης αλλάζουν στο λεπτό.
Με κόκκινο πορτοκαλί και με χρυσό ντυμένα
Με την ολόλαμπρη στολή του ήλιου είναι στολισμένα.
Αφού ο ήλιος έχει κρυφτεί για τα καλά
Πυκνό σκοτάδι πέφτει και μας λέει ‘γεια χαρά’.
Η νύχτα έχει άλλη ομορφιά
Πιο ήσυχη και πιο βαθειά.
Ο ουρανός με αστέρια έχει στολιστεί
Και η απέραντη πλάση έχει φωτιστεί.
Τα νυχτοπούλια ξυπνούν και μας κρατάνε συντροφιά
Μέχρι να κοιμηθούμε γλυκά γλυκά.
Στη λίμνη τα βατράχια μελωδικά τραγουδούν
Και μαγεύονται όσοι τα ακούν.
Η νύχτα έχει πέσει για τα καλά παντού
Και εγώ αισθάνομαι ότι είμαι στην αγκαλιά του Θεού.
Τέλος για όλα αυτά τα όμορφα και μαγικά
Λέω στο Θεό ευχαριστώ καρδιακά.
Και μ αυτή την ησυχία που απλώνεται παντού
Κλείνω τα μάτια μου και αφήνομαι στην αγκαλιά του Θεού.