ΤΡΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΙ ΜΑΖΙ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Με διαφορά ωρών, εγκατέλειψαν τον κόσμο μας, αυτόν τον «μικρό και μέγα», κατά τον ποιητή, τρεις άνθρωποι, οι οποίοι μέσα από την «τέχνη» τους έγιναν γνωστοί και αγαπητοί στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, έτσι ώστε να μας συγκινήσουν όλους, άλλους λίγο και άλλους περισσότερο.

Στα σύνορα του ελληνικού χώρου, το Θέατρο και ο παλαιότερος καλός Κινηματογράφος, έχασαν έναν σπουδαίο ηθοποιό, τον Κώστα Καζάκο, πρωταγωνιστή πολλών ταινιών, σύζυγο της αείμνηστης, επίσης, ηθοποιού Τζένης Καρέζη, και άτομο, το οποίο ασχολήθηκε ενεργά και με την πολιτική.

Αμέσως μετά, έφτασε στα αυτιά μας η είδηση για τον θάνατο του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, διακεκριμένου Γάλλου σκηνοθέτη της Εβδόμης Τέχνης, ο οποίος έθεσε τις πρώτες και δημιουργικές λίθους στο ξεκίνημα της κινηματογραφικής  «nouvelle vague», η οποία απετέλεσε «σχολή» και προώθησε σε νέους εναλλακτικούς ορίζοντες τον παγκόσμιο Κινηματογράφο.

Τέλος, και για να ολοκληρωθεί η μεγάλη «απώλεια», έφυγε από την ζωή και η Ειρήνη Παπά, Ιέρεια και σύμβολο του Θεάτρου και του Κινηματογράφου με παγκόσμια ακτινοβολία, μεγάλες ερμηνείες επί θεατρικής σκηνής και μικρής οθόνης.

Τρεις θάνατοι τριών μεγάλων έως μεγίστων καλλιτεχνών, οι οποίοι αφήνουν μεγάλα κενά πίσω τους, στον ενιαίο αυτόν χώρο της Τέχνης, ο οποίος τα τελευταία χρόνια μαστίζεται από έλλειψη προσωπικοτήτων του μεγέθους τους, κενά ανανεωτικής πορείας, επιδιδόμενος στον εντυπωσιασμό της ουτοπίας και καταπατώντας κάθε καταξιωμένο θέσφατο, κάθε οφειλή στην Ιστορία, τους Δασκάλους και τους ήρωες-δημιουργούς της μοναδικής αυτής Τέχνης.

Μακάριοι, για όσα δεν θα δουν, πλέον, και ζήσουν στο μέλλον αυτού του χώρου.