ΕΣΧΑΤΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Η προφητεία, δεν είναι τέχνη, δεν αποτελεί τεχνική, δεν καθορίζεται ως επάγγελμα, δεν κατατάσσεται σε οιανδήποτε κατοχυρωμένη φόρμουλα αναγνώρισης και δεν χρειάζεται ειδική εκπαίδευση.

Ανέκαθεν, οι άνθρωποι πίστευαν πως η προφητεία ήταν «χάρισμα Θεού», ο Οποίος άνοιγε στους από φύσεως Προφήτες, κάποιο «παράθυρο» για να μπορούν μέσα από αυτό να βλέπουν το μέλλον του κόσμου μας. Ενός κόσμου, ο οποίος δημιουργήθηκε μέσα από την αμαρτία, με προοπτική και σκοπό να ανανήψει μέσω της αγάπης, της εντιμότητας, της προσφοράς, της αλληλεγγύης, της πίστης σε ευγενή ιδανικά.

Πολλάκις, και κατά την διάρκεια των αιώνων, οι Προφήτες λοιδορήθηκαν έως και πετροβολήθηκαν, δεν έγιναν πιστευτοί και συκοφαντήθηκαν ως ψεύτες και αγύρτες, προκειμένου οι ενίοτε δυσάρεστες προρρήσεις τους να μην επηρεάσουν τους απλούς ανθρώπους, ακόμη και από την ίδια την Εκκλησία, οι οποία υπηρετούσα τους Νόμους του Θεού, παράπλευρα δε, επέβαλλε και τους δικούς της Νόμους.

Στις ημέρες μας, όπου οι «μάγισσες» πλέον δεν εξοντώνονται δια πνιγμού σε λίμνες και ποτάμια, οι Μπρούνο και οι Γαλιλαίοι δεν καταδικάζονται σε θάνατο, και ο ίδιος ο Άνθρωπος νομοθετεί ανάλογα με τις προσωπικές του ιδέες και έξεις, οι Προφήτες χαίρουν από κάποιους, μίας ιδιαίτερες εκτίμησης, καθώς αναγιγνώσκονται εξ’ αρχής και μέσα από τις δικές τους προβλέψεις, διαφαίνεται ότι βρισκόμαστε πλέον αντιμέτωποι με τα όσα κατά καιρούς είδαν και παρατήρησαν αυτοί, μέσα από εκείνο το παράθυρο, το οποίο θεία χάριτι είχε ανοίξει γι’  αυτούς.

Πλησιάζουν οι έσχατοι, κατά τας Γραφάς, καιροί; Και πόσο κοντά μας είναι; Και ποιες οι επιπτώσεις τους επί των κεφαλών μας;

Είχαν προβλέψει οι Προφήτες, και οι νεότεροι εξ’ αυτών συνεχίζουν να κρούουν τον κώδωνα του άμεσου κινδύνου, τους επερχόμενους αυτούς καιρούς, όταν με πρωτοφανή πλέον ταχύτητα, ο κόσμος μας θα έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, ώστε να καταπατήσει κάθε ιερό και όσιο, να προδώσει τις πατρίδες, να καταργήσει τα ήθη, τα έθιμα, τις γλώσσες, να στέψει Θεό του το συμφέρον, να μισήσει ολοσχερώς τον συνάνθρωπό του, να εκπορνευθεί, να καταστρέψει την ίδια την ζωή του, μέσα από καταλυτικούς πολέμους και πυρηνικό όλεθρο που ο ίδιος θα προκαλέσει.

Μιλούν γενικά για τον κόσμο, ο οποίος εκμεταλλεύεται αυτόν τον πλανήτη, για όλες τις χώρες, για όλους τους ανθρώπους, και μία μικρογραφία των περιγραφών τους, αποτελεί και η χώρα μας.