ΠΟΙΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ, ΣΗΜΕΡΑ, Η ΥΠΟΓΕΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Διαβάζω συνεχώς τα τελευταία χρόνια, για τα παιδιά που όλο και πιο πολύ λιγοστεύουν στην χώρα μας και ακούω τις διάφορες περιρρέουσες θεωρίες, και παρατηρώ πως κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα αίτια, τα οποία προκαλούν αυτό το φαινόμενο.

Καθένας, έχει και την άποψή του, συνηθέστερα  για «κάτι να πει» και να επιδείξει την ικανότητά του στο σκέπτεσθαι, συμπεραίνειν και συμβουλεύειν.

Δυστυχώς δε, αυτοί, οι οποίοι θα έπρεπε να σκύψουν επιμελώς επί του ζητήματος, προσποιούνται πως κωφεύουν και περί άλλων τυρβάζουν.

Ας μην ασχοληθούμε με τους αριθμούς και τα ποσοστά, τα οποία βλέπουν συνεχώς το φως της δημοσιότητας, αλλά ας επιμεληθούμε του θέματος του ποίος θα μπορούσε να είναι υπεύθυνος γι’  αυτήν την κατάσταση.

Οι γονείς, είναι αυτοί, οι οποίοι πρέπει να καταδικαστούν για την υπογεννητικότητα, την οποία επιδιώκουν και προκαλούν; Μήπως  δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα ανατροφής και άλλων αναγκών ενός παιδιού; Ερώτημα, το οποίο έχει απασχολήσει, έχει συζητηθεί, αλλά κανείς δεν του έχει δώσει την προσήκουσα σημασία, ουδείς ενδιαφέρεται να μελετήσει το πρόβλημα, να επιχειρήσει, ή έστω να προτείνει λύσεις.

Συνεχώς ακούγεται, -και είναι πέρα έως πέρα γεγονός – ότι η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα, φτάνει σε σημεία τρόμου, ακόμη και για την μελλοντική επιβίωση της φυλής. Αυτή τη χρονιά, πολύ περισσότερα από ό,τι προηγούμενες χρονιές, σχολεία έκλεισαν στην Ελλάδα, ελλείψει μαθητών.

Ο πληθυσμός της χώρας μας είναι υπέργηρος και κανείς δεν κάνει μία προσπάθεια να δει κατάματα το κακό. Παράλληλα, όσοι νεότεροι Έλληνες υπάρχουν, αγωνίζονται να απορροφηθούν σε άλλες χώρες, αφού η πατρίδα δεν τους παρέχει πλέον τα εχέγγυα της διαβίωσης και επιβίωσης σε αυτήν.

Μεγαλύτερη καταστροφή για ένα Έθνος, δεν υπάρχει, παρά  αυτή της έλλειψης νέου αίματος, νέων ανθρώπων, κληρονόμων των προγενέστερων γενεών. 

Δεν θέλω να το πιστέψω, αλλά η χώρα μας, φαίνεται να βαδίζει στην παντελή  κατάργηση ανανέωσης των πολιτών της.

Οι ηλικιωμένοι «φεύγουν», οι νεότεροι ξενιτεύονται, και νέες γενιές, δύσκολα θα υπάρξουν αν δεν επιληφθούν, αυτοί οι οποίοι έχουν την ευθύνη, να διασώσουν ό,τι πλέον μπορεί να διασωθεί, ώστε να μην σβήσουμε σαν Έθνος.