ΑΛΛΑΖΟΥΝ, ΝΙΚΟ ΜΟΥ, ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ
Το σχόλιο της ημέρας 30 Οκτωβρίου 2022 fonisalaminas
του Ντίνου Σ. Κουμπάτη
Εξήντα πέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν που από τότε και ακριβώς στις 26 Οκτωβρίου, του σωτηρίου έτους 2022, ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κρήτης, -της ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας-, αποφάσισε να εντάξει στους κόλπους της τον μιαρό και αμαρτωλό έλληνα συγγραφέα, παιδί της Κρήτης, τον «τεράστιο» Νίκο Καζαντζάκη.
Ήταν δε, ο Νίκος Καζαντζάκης «αφορεσμένος», να θαφτεί σύμφωνα με το άμεμπτο περί ηθικής σκεπτικό της Εκκλησίας, ο οποίος ούτε και που έπρεπε να συγχωρηθεί μετά θάνατον και γιατί έγραψε ένα μυθιστόρημα, με τίτλο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», ακριβώς για όσους άλλους μιαρούς και αμαρτωλούς συμπεριφέρονται αντιχριστιανικά, αλλά και άλλο ένα, όπου «Ο τελευταίος πειρασμός» επηρεάζει τον Ιησού επί του Σταυρού του Μαρτυρίου, και ως εκ τούτου οι τότε θεματοφύλακες της θρησκείας μας, υπερήλικες όντες και μύωπες, δεν μπορούσαν ούτε και κατόρθωσαν να ερμηνεύσουν τα «ψιλά γράμματα» και τον πέταξαν με – ένα επιτίμιο-, έξωθεν της θυρός και του Κήπου της Εδέμ.
Προχθές, σε ειδική τελετή και με αφορμή την συμπλήρωση των εξήντα πέντε ετών αποδημίας του, ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος, τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη του μεγάλου στοχαστή, απέτισε τιμές, και γονάτισε μπροστά στο λιτό μνημείο του στον πρoμαχώνα Μαρτινέγκο, όπου όλα αυτά τα χρόνια αναπαύεται.
Η πράξη αυτή του , προκάλεσε συγκίνηση στους παρισταμένους και μάλιστα τέτοια, όσο και αγανάκτηση, τα χρόνια εκείνα, κατά τα οποία η Εκκλησία μας συνέχιζε να θέτει επί πυρός κάθε ελεύθερη φωνή, δίκην Παπών και μαγισσών.
Θα ήταν ωφέλιμο για την θρησκευτική, χριστιανική και ελληνική Ιστορία, αλλά και για αυτήν του Πνεύματος, κάποιος εκ μέρους της Εκκλησίας να μας αιτιολογούσε αυτήν την αλλαγή, αυτή τη γονυκλισία επί του τάφου ενός «σφόδρα αμαρτωλού», ο οποίος παράλληλα με τις μυθοπλασίες της συγγραφής του, μιλούσε με απόλυτο σεβασμό για τον Θεό.
Πώς δηλαδή, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία «μετανοεί» και παραχωρεί την αγάπη της πλέον σε ένα τόσο αμαρτωλό Άνθρωπο, τον οποίον με μένος είχε αναθεματίσει; Και πώς στην προκειμένη περίπτωση, μπορεί να κάνει λάθος η αλάνθαστος άποψη των ιερών κριτών, ή να τους αμφισβητούν στις κρίσεις και αποφάσεις τους, οι επίγονοί τους;
Σήμερα, άλλωστε, οι απόψεις της Εκκλησίας έχουν κατά πολύ, αν όχι άρδην, αλλάξει, και ο όρος «χριστιανική ηθική», φαίνεται να μην ακολουθεί τα παλαιότερα πρότυπα.
