ΟΛΑ … «ΝΕΡΟ ΚΙ ΑΛΑΤΙ»

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Η θλιβερή επικαιρότητα σε συνάρτηση και με την πραγματικότητα, την οποία αντιμετωπίζουμε και υπό το κράτος της επικείμενη απειλής να μείνουμε τελικά νηστικοί κάποια στιγμή όταν ο πληθωρισμός και οι τιμές θα έχουν απορροφήσει το βαλάντιό μας, μου φέρνει στο νου εκείνη την παλιά παροιμία που έλεγε «ψωμί κι αλάτι», σε πλέον παρωχημένες εποχές που η φτωχολογιά έβριθε στην Ελλάδα και το αλάτι μάλιστα ήταν είδος κρατικού μονοπωλίου.

Καθένας εύχεται, βέβαια, να μην φτάσουμε έως αυτού του σημείου, γι  αυτό και θα αντιπαρέλθω τις σκέψεις μου και θα επικεντρωθώ στο ωφέλιμο ή επιστημονικώς, αλάτι.

Για άλλη μία φορά αντιλαμβάνομαι το πόσο μπορεί μεν να πλανάται ο κοινός και αδαής άνθρωπος, αλλά και πόσο επίσης δύναται να σφάλει και ο επιστήμονας.

Γύρω από το αλάτι πολλά έχουν ειπωθεί, όπως «ρίξε αλάτι πίσω από την καρέκλα ενός ανεπιθύμητου επισκέπτη για να φύγει»,» πλύσου με αλάτι για να λυθούν τα μάγια που σου έχουν κάνει», αν μαλώσεις και θέλεις όλα να ξεχαστούν τα μετατρέπεις σε «νερό και αλάτι», διεκδικεί και η ζωή το «άλας» της, κάποιοι είναι «ανάλατοι», -κοινώς σαχλοί-, άλλοι που παρευρίσκονται χωρίς συμμετοχή νιώθουν πως παριστάνουν την «αλατιέρα», και τόσα άλλα.

Το κατάλευκο σαν χιόνι και αγνότητα αλάτι, είχε πολλάκις και μάλιστα δριμύτατα κατηγορηθεί για βλαβερότατες συνέπειες επί της υγείας μας. Υπέρταση, νεφρά, καρδιακά προβλήματα, και λοιπά, και οι άνθρωποι άκουγαν προσεκτικά τους επιστήμονες, στους οποίους πάντα είχαν εμπιστοσύνη, πίστευαν γενικότερα πως το ελάχιστο αλάτι αποτελούσε «άλας της ζωής», ενώ το πολύ αλάτι οδηγούσε πολύ συχνά στο μοιραίο.

Η Επιστήμη, βέβαια, ουδέποτε λανθάνει, -καθώς μάλιστα διεκδικεί και το «αλάθητο του Πάπα»-, έχει όμως και το προτέρημα να αυτοδιορθώνεται αν τύχει, -και δυστυχώς συχνά τυγχάνει-, αν κάποτε κάνει κάποιο λάθος. Έτσι, πρόσφατα, οι ερευνητές και οι συνταγολόγοι, ανακάλυψαν ότι τα συμπεράσματά τους επί των βλαβερών συνεπειών τού άλατος ως προς την ανθρώπινη υγεία δεν ήσαν σωστά και πως το κατασυκοφαντημένο άλας, είναι ιδιαίτερα απαραίτητο στοιχείο για την υγεία μας, καθότι χωρίς αυτό δεν θα ήταν δυνατή η ύπαρξη ζωής.

 Στην αρχαιότητα υπήρξε τέτοια η αξία του αλατιού που το χρησιμοποιούνταν ως μέσον συναλλαγής, -αντί για χρήματα, δηλαδή.

Ο Ιπποκράτης, μάλιστα, ήταν και ο πρώτος που αναγνώρισε τις θεραπευτικές ιδιότητες του αλατιού. Χρησιμοποιούσε αλάτι για να θεραπεύσει λοιμώξεις, συμφορήσεις και άλλα νοσήματα. Ο Παράκελσος έγραψε πως εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε απαραίτητα το αλάτι και ότι χωρίς αλάτι θα είχαν αποσυντεθεί τα πάντα.

Εντάξει, και οι επιστήμονες άνθρωποι είναι και αυτοί και σαν άνθρωποι δικαιούνται να κάνουν λάθη. Εμείς όμως, τι φταίμε;