Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Αγνοώ το τι ακριβώς συνέβαινε κατά την μακραίωνη εποχή του Μεσαίωνα, όπως και δεν γνωρίζω γιατί της έδωσαν αυτήν την ονομασία οι δοκησίσοφοι των επερχομένων αιώνων, οι οποίοι μάλιστα και την κατέκριναν και την παρέδωσαν στο πυρ το εξώτερον, καταλογίζοντας σε αυτήν τα μύρια όσα.

Αυτό, το οποίο γνωρίζω, ωστόσο, είναι τα δικά μας έσχατα χρόνια, μετά την περίοδο του Διαφωτισμού και των Εγκυκλοπαιδιστών, οι οποίοι μεταξύ άλλων μίλησαν και ψήφισαν αποφάσεις υπέρ των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, μεταξύ των οποίων ο σεβασμός, η δημοκρατία, η ειρήνη, η ατομική ελευθερία, και εμείς, οι επίγονοι, προσπαθήσαμε να τα τηρήσουμε, όλα αυτά, κατά γράμμα, αλλά ούτε κατ΄ έννοιαν το κατορθώσαμε. Αντίθετα μάλιστα, ή παρεξηγήσαμε τις ερμηνείες των λέξεων, διασκευάσαμε τις εξηγήσεις κατά το δοκούν.

Πόλεμοι παντού, από τους διαφωτισμένους επιγόνους των Εγκυκλοπαιδιστών και Διαφωτιστών, δικτατορίες, εγκλήματα, δολοφονίες, δολοπλοκίες, η απανθρωπιά και η ελευθερία του ανθρώπου, η πρώτη να ανθεί και η δεύτερη να απαξιώνεται.

Κάθε ανθρώπινη αξία απαξιώνεται, κάθε δικαίω μα καταστρατηγείται, η παροιμία «το μεγάλο ψάρι, τρώει το μικρό, επαληθεύεται πλήρως. Μεθοδευμένα η ζωή μας μετατρέπεται σε ένα Πύργο της Βαβέλ, όπου ο καθένας πράττει όπως θέλει, διαπράττει ό,τι κακό και εις βάρος των άλλων σκαρφίζεται, η τάξη διασαλεύεται, η πολιτική παραπαίει, και τόσα άλλα.

Αν, κατά τους σκοτεινούς αιώνες του Μεσαίωνα, όλα φαίνονταν «μαύρα», αυτόπτες μάρτυρες του σήμερα είμαστε και πάλι «μαύρα» τα βλέπουμε όλα γύρω μας και ο ορισμός «Αναγέννηση», παρέμεινε ορισμός νεκρός και η σημερινή μεσαιωνική κατάσταση, την οποία βιώνουμε, τείνει να ξεπεράσει εκείνην του μακρινού παρελθόντος.

Η μετά την Αναγέννηση, -όπως την ανέφεραν και την καταξίωσαν οι επαΐοντες του διακανονισμού επιβίωσής μας-, πόρρω απέχει από το να είναι τέτοια.

Η μετάλλαξη του Μεσαίωνα, ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε και κατά τα φαινόμενα, δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ.

Περί Αναγεννήσεως δε, τραγική η δυστοκία.