ΠΛΗΘΩΡΑ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΝ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Μέσα στον ορυμαγδό της μεθοδευμένης φτωχοποίησης σε όλον τον κόσμο, με ιδιαίτερη ανάπτυξη και ταχύτητα στην Ευρώπη και ακόμη πιο πολύ στην Ελλάδα, ευτυχώς ανασαίνουμε καθώς καθημερινά ακούμε, διαβάζουμε και πάντα όλο και πιο πολλές περιμένουμε, υποσχέσεις δια χειλέων Πρωθυπουργών και  Υπουργών οι υποσχέσεις αυτές, οι οποίες μας κάνουν και να κοιμόμαστε ήσυχοι γιατί κάποιοι αγρυπνούν για το καλό μας, το οποίο θα φανεί σύντομα και θα μας αποζημιώσει για το άσχημο εχθές και το χειρότερο σήμερα.

Πρώτο καλό, -το υποσχέθηκαν, -με τους Ρώσους, να το κάνουν μόνοι τους φοβούμενοι την αρραγή ενότητα και απόλυτη αποφασιστικότητα των Ευρωπαίων συμμάχων-, να αποχωρούν από την  Χερσώνα, κι έτσι οι ευρωπαϊκές χώρες να μην ξοδέψουν περισσότερα όπλα και πακτωλούς χρημάτων για να τους εκδιώξουν μέσω του ουκρανικού στρατού, γεγονός, το οποίο θα αποβεί σε όφελός μας, καθώς τα χρήματα αυτά θα επενδυθούν σε ένα μέρος της πάταξης της φτώχειας μας, -αφελώς φαντάζομαι.

Αν δε, δεν συμβεί έτσι, θα είναι γιατί ακόμη οι Ρώσοι, -πάντα αυτοί!- επιμένουν να μην μας παραδίδουν φυσικό αέριο, το οποίο πρέπει να ακριβοπληρώνουμε και να το προμηθευόμαστε από άλλες χώρες, σε πανάκριβες τιμές.

Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει ευρωπαϊκή Κυβέρνηση, η οποία να μην ενδιαφέρεται για τους πολίτες της, να μην προσπαθεί να δώσει λύσεις και να μην δίνει υποσχέσεις; Ούτε μία. Άσχετα αν τα γεγονότα προχωρούν το ένα μετά το άλλο και αλλοιώνουν τις καλές προθέσεις, και οι ευχές δεν πραγματοποιούνται. Φταίει άραγε «το κακό το ριζικό μας», όπως έλεγε και ο Βάρναλης;