ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Η αλήθεια είναι πως η Παιδεία στην Ελλάδα, – η οποία παρασάγγας απέχει από εκείνη την γνωστή και καταξιωμένη αρχαία ελληνική παιδεία- μετά την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, διανύει ένα δικό της ιδιότυπο και αυτοκαταστροφικό δρόμο.

Θα ήταν σκόπιμο να αναφερθούμε στην πορεία, αυτή; Τουλάχιστον μέσα από αυτές τις γραμμές, πιστεύω πως θα ήταν μία άσκοπη φλυαρία, αφού όλες οι από τότε μέχρι σήμερα γενεές των εκπαιδευτικών μεταλλάξεων παραδίδουν συνεχώς την σκυτάλη της κακής πρακτικής και προόδου στην απαξίωσή της.

Η ελληνική γλώσσα, βάση για την «παιδεία» και την εξέλιξή της προς τα άνω, έχει υποστεί όλους αυτούς τους αιώνες ανεπανόρθωτες βλάβες, οφειλόμενες στο «γλωσσικό ζήτημα», το οποίο χωρίς κάποιο βάσιμο λόγο υφίσταται φθορές με διάφορα κινήματα και σχολές, και το επίσημο Κράτος, όχι μόνο να επικροτεί το χάος, το οποίο έχει δημιουργηθεί, αλλά και να βασίζει επάνω σε αυτό τα προγράμματά του επί της εξέλιξης της ελληνικής γλώσσας, η οποία με το πέρασμα του χρόνου φθίνει όσο καμία άλλη γλώσσα στον κόσμο και μάλιστα μέσω νόμων, οι οποίοι ανατρέπουν ο ένας τον άλλον.

Κάθε Κυβέρνηση, στη χώρα μας, και κάθε Υπουργός Παιδείας, φαίνεται πως θεωρούν χρέος τους να αφαιρούν ή να προσθέτουν και κάτι και να μεταλλάσουν τα δεδομένα της ελληνικής γραμματείας.

Η λεξιπενία, στην οποία έχει καταλήξει η γλώσσα μας, η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου,  θεωρείται πλέον παροιμιώδης έως τραγική, κάτι που όλοι το βλέπουμε, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται, -και άλλωστε γιατί, αφού τα άναρθρα «αμερικανικά», σε λίγο θα έχουν αντικαταστήσει κάθε λέξη, αλλά και έννοια της ελληνικής γλώσσας.

Την ίδια τροχιά ακολουθεί και η γενικότερα εξασκούμενη εκπαίδευση των ελληνόπουλων και είμαστε όλοι μάρτυρες απέναντι σε αυτό, ενώ και οι συνθήκες εκπαίδευσης δεν είναι καλύτερες.

Γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες των όσων συμβαίνουν. Τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα, έχουν εξελιχθεί σε καταφύγια κάθε παραβατικού, σε προπαγάνδα κάθε κομματικής ή θρησκευτικής οργάνωσης, όπου ο φοιτητής φοβάται να παρευρεθεί, διακίνησης ναρκωτικών, -ακόμη και στα Δημοτικά-, με ελεύθερη εξάσκηση στο «μπούλινγκ», ενώ βασιλεύουν εκφοβισμός και φοβία, επιτρέπεται η ελεύθερη είσοδος σε κάθε άσχετο, ευημερεί η έλλειψη διδακτικού προσωπικού, και προοδεύει το κλείσιμο σχολείων ένεκα μη συμπλήρωσης μαθητών.

Όσο για την βία στα σχολεία, -ως εκ τούτου και η σημερινή αναφορά μου-, φαίνεται πως η Κυβέρνηση πρόκειται να φέρει Νομοσχέδιο στα σχολεία, με το οποίο θα προλαμβάνεται και θα τιμωρείται αυτή.

Για την πρόληψη μέτρων από το ίδιο το Κράτος, το προχθεσινό γεγονός στις Σέρρες, όπου συνεργεία εργάζονταν σε λεβητοστάσιο εν ώρα μαθημάτων με αποτέλεσμα ένα νεκρό παιδί, σκέπτομαι πως και αυτό θα περιλαμβάνεται στις προβλέψεις που θα περιλαμβάνει το Νομοσχέδιο.

Κατά τα άλλα, και σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, τα σχολικά κτήρια στην χώρα μας είναι κτίσματα που περνούν τα τριάντα έως πενήντα χρόνια ζωής κατά 50%. -με σοβαρή συντήρηση επ’  αυτών μόνο στο 5%. Τώρα, το 69% των Παιδικών Σταθμών δεν πληρούν τις βασικές προϋποθέσεις λειτουργίας,  ενώ το 72% δεν διαθέτουν προαυλισμό. Τέλος, μόνο το 6% των Δημοτικών και το 22%  των Γυμνασίων-Λυκείων διαθέτουν Γυμναστήριο! (πηγή: «Εφημερίδα των Συντακτών», 12.12).