ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΣΠΙΤΙ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Φαίνεται πως η κατάσταση αυτή, στη χώρα μας, έχει φτάσει στο «απροχώρητο», το οποίο        με τη σειρά του έχει φτάσει και στα όρια του τραγικού.

Μιλώντας τηλεοπτικά, πριν λίγες ημεέρες, ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ κύριος Μιχάλης Γιαννακός, ανέφερε περιπτώσεις ελλήνων πολιτών, οι οποίοι τον τελευταίο καιρό αν μπουν σε Νοσοκομείο, μετά την ίασή τους αρνούνται να το εγκαταλείψουν.

Στο σημείο αυτό, τους οδηγεί η ανέχεια, καθώς δεν μπορούν πλέον να ζουν αξιοπρεπώς στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, μένουν χωρίς χρήματα, χωρίς στέγη, χωρίς περίθαλψη, φτωχοί και πένητες.

Ανέφερε μάλιστα το πρόσφατο περιστατικό μίας ηλικιωμένης ασθενούς, η οποία στις 17 Νοεμβρίου εισήλθε στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρας και κατόπιν αρνούταν να εξέλθει γιατί η ΔΕΗ της είχε «κόψει» το ρεύμα, επειδή ως συνταξιούχος των 400 ευρώ τον μήνα δεν είχε κατορθώσει να εξοφλήσει το αντίτιμό του.

Όπως ο ίδιος ανέφερε «η κοινωνική υπηρεσία του Νοσοκομείου επικοινώνησε άπειρες φορές με τη ΔΕΗ να της επανασυνδέσουν το ρεύμα αλλά εισέπραττε, πάντα, την απάντηση ότι για να επανασυνδεθεί θα έπρεπε να πληρώσει το 1/4 των οφειλών που αντιστοιχούσαν σε 70 ευρώ. Ευτυχώς που η ηλικιωμένη είχε τα τελευταία της 70 ευρώ και τα πλήρωσε στη ΔΕΗ. Οι συνάδελφοι κοινωνικοί λειτουργοί του νοσοκομείου ανέλαβαν τις διαδικασίες και επανασυνδέθηκε το ρεύμα. Έτσι δέχθηκε να πάρει εξιτήριο. Βέβαια χωρίς χρήματα τώρα πως θα ζήσει; Καμία πρόνοια».

Συμπλήρωσε δε πως αυτό ήταν μία «εξαίρεση», καθώς οι περισσότεροι που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην ανέχεια παραμένουν στα Νοσοκομεία, όπως για παράδειγμα χαμηλοσυνταξιούχοι, οι οποίοι δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και οι συντάξεις τους δεν φτάνουν για να προσλάβουν άνθρωπο να τους εξυπηρετεί.

Όπως επίσης, τόνισε, μία πενιχρή σύνταξη, δεν αρκεί για να πληρωθούν σε κλινικές ή άλλα Ιδρύματα οι οικονομικές απαιτήσεις τους, οι οποίες ξεπερνούν τα επτακόσια ευρώ τον μήνα.

 Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ «υπάρχει μόνο ένα δημόσιο θεραπευτήριο χρόνιων πασχόντων, το οποίο όμως λόγω έλλειψης προσωπικού δεν μπορεί να αναπτύξει νέες θέσεις φιλοξενίας και η αναμονή για φιλοξενία ηλικιωμένων χρονίως πασχόντων ξεπερνάει τον ένα χρόνο».

Υπάρχουν βέβαια και όσοι κοιμούνται σε πεζοδρόμια και παγκάκια, και που όλοι κάνουμε πως δεν το προσέχουμε, στην Ελλάδα της προόδου εν έτει 2022.