ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ

 Σωτήριον έτος 2002, οδεύον προς το 2023, παραπαίον και με πατερίτσες για υποβοήθεια, μη και γκρεμοτσακιστούμε, τελικά.

Πείνα, πόλεμοι, σκάνδαλα, εγκλήματα, ανεργία, πληθωρισμός σε όλο τον κόσμο, φτωχοποίηση, πανδημίες, αναξιοπρέπεια, όλα μαζί και μόνο η «βιτρίνα» έχει παρεξηγήσει τα πράγματα και κάνει την «ρεκλάμα» της για να μας πείσει πως όλα στη ζωή μας εξακολουθούν να είναι ρόδινα.

Σε όλο τον κόσμο, μία επίπλαστη ευδαιμονία, μία άκαιρη και ουτοπιστική επίδειξη του «γκλάμουρ», –υπερφίαλη προσπάθεια για να πεισθούν οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη πως ευημερούν και βρίσκονται ακόμη σε θέση να μπορούν να πιστεύουν στην χλιδή του ψέματος.

Εφέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, ο πλανήτης μας, ο οποίος μαστίζεται από μύρια όσα κακά, επιδιώκει να αντισταθεί ξοδεύοντας εκατομμύρια εκατομμυρίων σε πυροτεχνήματα των στιγμών και φωτίζοντας έντονα και μυριόχρωμα την γύμνια και την φτώχεια μας.

Όλες οι μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, οι μεγάλες και μικρές πόλεις του,  τα χωριά ακόμη, τουλάχιστον ένα με ΈΝΑ ΚΑΙ ΜΙΣΌ μήνα νωρίτερα, κρέμασαν γιρλάντες παντού στον αέρα, πολύχρωμες, με απαυγάζοντα φωτισμό, με ωραία κλασικά ή φουτουριστικά σχέδια και σχήματα και οι κάτοικοι, οι δυστυχείς πολίτες, στέκουν από κάτω, θαυμάζοντές-τες ενεοί και απολησμονούντες για λίγα λεπτά του χρόνου τα προβλήματά τους, άτολμοι ακόμη και πολλοί από αυτούς να σκεφτούν πως στα δικά τους σπίτια, μπορεί να μην έχουν ούτε έναν ελάχιστο λαμπτήρα να φέγγει τα βήματα και την ζωή τους.

Ο Άνθρωπος της εποχής μας, φτωχότερος από ποτέ, έχει φτάσει πλέον στα έσχατα όρια της ανέχειας, πολλοί δεν έχουν ούτε το καθημερινό τους, άλλοι πολλοί δεν έχουν σπίτι να κοιμηθούν και γέρνουν το κορμί και το κεφάλι τους σε παγκάκια και σε πεζοδρόμια, και πολύ λίγοι έχουν το προνόμιο του πλούτου.

Χριστούγεννα σε λίγες ημέρες και καμιά ελπίδα, με όσα φωτάκια και αν ανάψουν στους δρόμους και τις πλατείες,  να υπάρξει για πολλούς ένα απάγκιο, μία αχτίδα φωτός, μιά μικρή φωτιά για να βράσουν μία σούπα.

Οι πολιτείες παρεμβαίνουν, οι εθελοντές επίσης, και μοιράζουν από το περίσσευμα ή υστέρημά τους και αυτοί ένα πιάτο φαΐ, σε όσους μπορούν, ενώ οι υπόλοιποι ζητιανεύουν, ψάχνουν στα σκουπίδια, μένουν νηστικοί.

Άλλοι πεθαίνουν στους πολέμους, μέσα στο κρύο και στα χιόνια και μόνο λίγοι κολυμπάνε στα ζεστά νερά του χρήματος.

Ίσως λιγότερα περιστασιακά φώτα αυτή τη φορά, -τα οποία σε τελευταία ανάλυση χρεώνουν ενεργειακά τα Κράτη-, να έδιναν την ευκαιρία σε μερικά φτωχόσπιτα να ανάψουν και αυτά μία λάμπα, μια μικρή σομπούλα για να ζεσταθούν, να νιώσουν και οι ένοικοί τους τη θαλπωρή των ημερών, με ένα πιάτο ζεστή σούπα.

Ναι, ξέρω. Στη παραζάλη των ημερών, πού περιθώριο να σκεφτούμε έτσι!

Άλλωστε, ποιός είναι αυτός, ο οποίος αμφισβητεί ότι τα Χριστούγεννα είναι γιορτή χαράς και η χαρά, πώς αλλιώς να εκδηλωθεί αν όχι με φωταψίες και φανφάρες;