ΤΕΛΙΚΩΣ, ΘΑ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΗΣΟΥΝ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Θα επιμείνω να ασχολούμαι με το ζήτημα της υποβάθμισης του Διπλώματος των Ηθοποιών, το οποίο, εν μία νυκτί, από Πανεπιστημιακό έγινε ισότιμο του Απολυτηρίου Λυκείου και στο κατά πόσον αίσθηση έκανε η χλιαρή διαμαρτυρία των «αδικημένων» προς την Κυβέρνηση και τους υπογράψαντες το Διάταγμα.

Πιστεύω πως σε καμία εποχή και σε καμία χώρα του Κόσμου δεν πρέπει να έχει συμβεί παρόμοιο περιστατικό, γιατί ο κόσμος προοδεύει, και το «καλύτερο» δεν είναι δυνατόν να το υποβιβάζει η Κυβέρνηση της κάθε χώρας χωρίς λόγο και αφορμή.

Αν όμως η Κυβέρνηση δεν έδωσε καμία σημασία και απάντηση στους λίγους, σχετικώς, ενδιαφερόμενους, οι οποίοι μαζεύτηκαν με «πανώ» και «πλακάτ», προχθές το πρωΐ έξω από το Υπουργείο Πολιτισμού, ε λοιπόν ανέλαβε να τους θέσει υπό την προστασία της η Αντιπολίτευση, δηλώνοντας πλήρη συμπαράσταση και υποσχόμενη τα βέλτιστα, όταν και αν επανέλθει στην διακυβέρνηση της χώρας.

Φυσικά, μία υπόσχεση είναι πάντα μία υπόσχεση και οι πολιτικοί είναι συνηθισμένοι και εθισμένοι στο να παρέχουν υποσχέσεις.

Στην περίπτωση όμως της σημερινής Αντιπολίτευσης, συμβαίνει το παράδοξο, τα προηγούμενα χρόνια να ήταν Κυβέρνηση του τόπου και να γνωρίζει πολύ καλά, ότι το «επεισόδιο» αυτό, έπαιζε από το 2003, αλλά -φεύ!- δεν έκανε κάτι για να το «ξεπαγώσει» και να δώσει την λύση, την οποία ευαγγελίζεται τώρα και που ίσως να «ξαναπαγώσει» αύριο, επί του ενδεχομένου να αναλάβει εκ νέου τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας.

Κατά τα άλλα, όσοι έκαναν-έκαναν την διαμαρτυρία μετά δηλώσεων στα τηλεοπτικά κανάλια και άλλα δημοσιογραφικά όργανα, ένιωσαν ικανοποιημένοι γιατί εξετέλεσαν το χρέος τους, -και όντως το έπραξαν-, επέστρεψαν στην εργασία ή την ανεργεία τους, -η οποία και ειρήσθω εν παρόδω μαστίζει τον κλάδο-, δίπλα και στους υπόλοιπους επαναπαυόμενους συναδέλφους τους, οι οποίοι θεώρησαν περιττόν να διαμαρτυρηθούν, και η ζωή θα συνεχίσει να συνεχίζεται.

Θύτες και θύματα, τελικά, αποφασίζουν την συνοδοιπορία, σε αρκετές των περιπτώσεων.