ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ

του Ντίνου Κουμπάτη

Και αύριο, μας μένει. Κι έπειτα, ο Νέος Χρόνος. Ένας χρόνος που όσο και αν φαίνεται δύσκολος και δυσοίωνος, εμείς πρέπει να τον αποδεχθούμε και να τον βιώσαμε, όπως κάναμε και με τους προηγούμενους, όπως είμαστε αναγκασμένοι να πράξουμε και με τους μεταγενέστερους.

Ναι, η χρονιά που πέρασε, καθόλου δεν μας άρεσε. Αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά βλέπεις, την ποιότητά της και τις συμφορές που μας επέβαλε, -μας φαίνεται πως-, δεν επιλέξαμε εμείς. Μόνη της ήλθε, μόνη της και φεύγει, -πιστεύουμε-, με όλα τα δεινά, τα οποία μας προξένησε.

Στο βάθος, για την ζωή μας και για τα όσα καλά ή κακά υποφέρουμε, έχουμε και εμείς ένα πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Εμείς, εν ολίγοις αποτελούμε τον κοινωνικό ιστό, ο οποίος από εμάς θεμελιώνεται, εμείς τον κατευθύνουμε και ανάλογα με τους δικούς μας σχεδιασμούς, τις δικές μας επιλογές και τις δικές μας ενοχές, ο κάθε χρόνος μας, όπως και ο κόσμος μας, πορεύονται.

Εμείς επιλέγουμε το μέλλον μας, τοιγαρούν όλοι μαζί από κοινού, προδιαγράφουμε το μέλλον της Ανθρωπότητος, με τις ατομικές προθέσεις μας και τις συνολικές επιλογές μας, καθώς παραδίδουμε εξουσίες σύμφωνα με τις επιλογές μας, προκειμένου να μας εκπροσωπήσουν στον αγώνα της εξέλιξης μας, μέσα από χρηστές πρωτοβουλίες, οι οποίες και θα πρέπει να προβαίνουν προς όφελός μας.

Όλοι μαζί, Εμείς, για τα καλά και τα κακά, τα οποία τελικά απολαμβάνουμε. Και τα αποτελέσματα είναι πάντα ενδεικτικά και αποδεικτικά για τα όσα, στα οποία έχουμε λαθέψει, αλλά πολύ αργά, τις περισσότερες φορές να επανορθώσουμε.

Τουλάχιστον, τα λάθη τα οποία βιώσαμε την χρονιά που φεύγει, -από τις πλημμελείς επιλογές μας, και συνολικές εκτιμήσεις και συνέπειες-, ας μας γίνουν μάθημα, ας μας συνετίσουν, ας μας οπλίσουν με περισσότερη φρόνεση, ώστε να μην υποπίπτουμε αενάως στα ίδια λάθη.