ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΠΩΣ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Κακά τα ψέματα, και καλές οι αλήθειες. Ο «παλιός» ο χρόνος πάει, φεύγει, μας εγκαταλείπει και στη θέση του έρχεται ο «καινούριος». Πάντα έτσι γίνεται. Και πάντα, συνηθίσαμε να λέμε: «Κάθε πέρσι και χειρότερα, κάθε φέτος και καλύτερα!».

Το ότι ο λαός μας, έχει κατασκευάσει πολλά παρόμοια φιλοσοφήματα, δεν με εκπλήττει, αλλά ούτε και με αφήνει αδιάφορο. Βλέπεις, σε αυτά τα «γνωμικά», μεταφέρει τις εμπειρίες πολλών ζωών και αναρίθμητων βιωμάτων του.

Από σήμερα ήδη, το «πέρυσι», θα πρέπει να θεωρείται παρελθόν και μάλιστα ένα πολύ κακό παρελθόν, το οποίο θα εξορκίζομε, για όσο ακόμη ζούμε.

Και τί δεν είδαμε, και τί δεν περάσαμε, και τί δεν υπέστημεν, και πάλι καλά που ζούμε ακόμη! Χρονιά-φονιάς, από όλες τις απόψεις, να πάει και να μην ματάρθει, αν και φαίνεται πως έχει ήδη δώσει τη σκυτάλη στον επόμενο.

Επιτρέψτε μου να μην απαριθμήσω, -ημέρα που είναι-, όλα τα δεινά μας κατά το (α-«σωτήριον») έτος 2022, προκειμένου να μας ανακαλέσω «οικεία κακά», ως τα της Μιλήτου αλώσεως, τα τόσο τραγικά των αρχαίων αποφράδων ημερών, και θυμηθούμε και στενάξουμε για τα όσα μας συνέβησαν.

Ναι, αποδέχομαι την κάθε αντίρρησή σας, έως και το ότι: «Και όμως, η ζωή συνεχίζεται». Ναι, συνεχίζεται. Όμως πώς, για πόσους και πως;

Ύστερα από μία τρίτη χρονιά πανδημίας και πληθώρα θανάτων, ύστερα από τόσους και τόσους πολέμους γύρω μας, ύστερα από τόση φτώχεια και εξαθλίωση, ώστε να φτάσουμε να αγοράζουμε τα της ζωής μας απαραίτητα επιβίωσής μας, με πενιχρά κρατικά φιλοδωρήματα, με τόσες πολιτικές ανακατατάξεις, τέτοια οικονομική κρίση, τέτοιο παγκόσμιο πληθωρισμό, τόσες τραγικές περιπτώσεις βίας όλων των ειδών, γεγονότα κάθε ηθικής κατάπτωσης σε παγκόσμιο επίπεδο, τόσο μεγάλης διαφθοράς και απαξίωσης των πάντων, ποιός και πώς να ελπίζει σε καλύτερες ημέρες, ενός επερχόμενου έτους, συνέχειας του προηγούμενου, κληρονόμου όλων των κακών και ολέθρΊων;

Εν τούτοις, «καλή χρονιά να έχουμε»!