Αγαπώ τα φωτάκια της νύχτας

Αγαπώ τα φωτάκια της νύχτας..!!!
εκείνα τα μακρυνά φωτάκια ,πέρα στον ορίζοντα..
εκείνα, που μόλις ξεχωρίζεις καθως ξεμακραίνεις ..
εκεινα ,που μοιάζουν σα μικρές πυγολαμπίδες ..

Η..σα τα μακρινά ..τα πολύ μακρινά αστέρια του ουρανού ..εκεινα που μολις τα διακρινεις και εχεις την αισθηση πολλες φορες οτι τα φαντάζεσαι..!

Εκείνα τα τρεμάμενα που πισω τους φωτίζουν –κρύβουν ψυχές ..πόνο,χαρά ..γέλιο , δάκρυ , ερωτα ,ίντριγκες..πόνο ..μοναξιά ….ψυχές ..ανθρώπων βάσανα..

Τα παραμονευω…όταν ταξιδευω….

Οταν το πλοίο ξεμακραίνει απ το λιμάνι .. η ..όταν ζυγώνει στο προορισμό του…μ΄αρέσει να τα κοιτώ κ να φαντάζομαι…!!! Πόσα βράδυα- αλήθεια , ακόμη και με ψύχρα, έξω στη κουπαστή ζευγαρώνω τη ματιά της φαντασιας μου με το παφλασμό του κύματος… Οταν ειναι χειμώνας κ κάνει κρύο ..στα αυτιά μου, οι φωνές κ ο θόρυβος τριγύρω .. μα, εγώ πάντα κοντά σε παράθυρο..αφήνω το βλέμμα να πλανηθεί έξω μακριά …εστιαζω σε καποιο φωτάκι κ φανταζομαι..! μέχρι να σβήσει απ το ξεμάκρυσμα του καραβιού…

Οταν το αυτοκίνητο τρέχει και μολις το σούρουπο ροδο σκοτεινιάζει και τα πρώτα φωτάκια αχνοφαίνονται , η ματιά μου πάντα πλανιέται πέρα στον ορίζοντα …αφήνεται κει αγύρτα τσιγγάνα τόσο …όσο τα γρήγορα οπτικά πλάνα ν΄ αλλάξουν.. η φαντασία που τρεχει κ αυτη με τα δικά της χιλιόμετρα προλαβαίνει να στησει τα δικα της σκηνικά , ν’ανεβασει το δικό της έργο …έστω κ για μια σαιζόν …να ! όσο κρατάει το σταμάτημα κ το άναμα ενός φαναριού…….!!!

Δεν θάλεγα τα ιδια και για το αεροπλάνο ..πρώτον γιατί πλέον δεν το συνηθίζω ..ύστερα ,το συναίσθημα που επικρατεί μεσα μου επισκιάζει τη φαντασία μου …!..φοβάμαι …!!!

Με το τραίνο όμως είναι όλα , αλλιώς….μπορεί να τρέχει γρήγορα ομως ο χαρακτηριστικός ήχος του στις ράγες …εκείνο το λικνιστικό νανούρισμα που σε χαλαρώνει ..εξάπτει πιο πολύ τη φαντασία μου …τρεχει μες τη νυχτα …τρεχει ….μες το σκοτάδι , τα φωτάκια περαα μακρυά ..λαμπυρίζουν ..τρεμοσβήνουν ..πυγολαμπιδες ..αλλάζουν … αχνοφαίνονται σβήνονται …χάνονται …και το τραινο καταπίνει τα χιλιόμετρα και γω μ΄ενα βλέμμα καρφωμένο ..φαντάζομαι….!!! Μη με ρωτήσεις να σου πω ..να σου εξηγήσω…..

Οπως, κάθε βράδυ ..πρίν πέσω για ύπνο.. στη βορεινή πλευρά του σπιτιού.. πέρα μακρυά στον ορίζοντα –μας χωρίζει θάλασσα… λαμπυρίζει πιο έντονα. μια ευθεία φωτεινή γιρλάντα .. πιο πολύ ..πιο εντονα όταν ο αγέρας τραγουδά τα μοιρολόγια του κόσμου και η παγωμένη ανάσα του καθαριζει τον ορίζοντα .. και ειναι κείνα τα βράδυα που χαμηλώνω το φως.. τραβώ τη κουρτινα ..και η ψυχή μου λαχταρά να δραπετευσει οπως η ματια μου στον οριζοντα …μα ακομη πιο πολυ … αρπάζει κεινη τη μισότρελλη φιλενάδα τη φαντασία κ όντως δρα πετευει μέσα από τη φωτεινή κεινη γιρλάντα… γίνεται πουλί ταξιδιάρικο..αγύρτικο..ανυπότακτο…. πετά …φεύγει στη χώρα του Ονείρου ..του δικού της .. στη χώρα της Φαντασίας …Ελεύθερη…..καθώς το κουρασμένο απ το κάματο της μέρας κεφαλι μου , γέρνει στο μαξιλάρι….!!!

ΑΛΗΘΕΙΑ….ποιος είναι κείνος που μπορεί να ορίσει που σταματά η Αλήθεια , που ξεκινά η Φαντασία , πόσο ψέμα ειναι το Ονειρο …..όταν πίσω απ’ όλα αυτά ”πυροδοτεί” η Αθάνατη Ψυχή..;;;;;

Αγαπώ τα φωτάκια της Νύχτας ..!!!

Ταρσώ