ΕΝ ΟΨΕΙ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Έπεσε μπροστά μας και μας διέλυσε όλους, αυτή η μεγάλη τραγωδία, για την οποία ουδείς πταίει, όπως φαίνεται, παρά μόνο ένας άνθρωπος, -ο σταθμάρχης-, επωμίζεται τις επίσης τραγικές ευθύνες.

Ήταν, λοιπόν, και εκείνη η μεγάλη αμφιβολία της Κυβέρνησης, για το πότε θα έπρεπε να προκηρύξει τις εκλογές, μία αναποφασιστικότητα ίσως, η οποία συνοδευόταν από κάποιες παροχές προς τους ψηφοφόρους, ως είθισται πάντα, -εδώ και αιώνες-, από τους κυβερνώντες, οι οποίοι θέλουν να ξανακυβερνήσουν, προκειμένου να ολοκληρώσουν το εποικοδομητικό, -όπως θεωρούν-, έργο τους και η χώρα να πάει μπροστά.

Μπρος-πίσω λοιπόν η κατάλληλη ημερομηνία εκλογών και μετά το δυστύχημα, το οποίο μας ενέβαλε όλους σε θλίψη και περισυλλογή, νέα σενάρια κυκλοφορούν για ορισμό τους σε 9 Απριλίου, 23 Απριλίου, 14 Μαΐου και 21 Μαΐου, ενώ η διαρκής «σιωπή» περί αυτών συνεχίζεται εκ μέρους της Κυβέρνησης.

Να σημειώσουμε δε πως 23 Απριλίου και 21 Μαΐου, συμπίπτουν και δύο μεγάλες γιορτές, των Αγίου Γεωργίου και Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, και φυσικά κάθε κόμμα θα ήθελε μία από τις δύο αυτές ημερομηνίες, προσδοκώντας σε θαύματα.

Το άσχημο στην όλη περίπτωση, πάντως, είναι το ότι όσο περισσότερο πίσω πάνε οι εκλογές αυτές, τόσο περισσότερο και εξαντλούνται οι αντοχές της νυν Κυβέρνησης σε παροχές, κάτι, το οποίο θα πρέπει να συνυπολογίζεται, και το αν από ό,τι φαίνεται με τις εν όψει εκλογών απεργίες και διαμαρτυρίες, -ενίοτε καθολικές-, όσο υπάρχει καθυστέρηση, σε άλλους, – τόσο και υπάρχει περίπτωση, να- κάνει καλό και σε άλλους κακό.

Σημειωτέον, άλλωστε, ότι ο χρόνος περνά, τα προβλήματα αυξάνονται και ο συνδυασμός αυτός, -χρόνου και προβλημάτων-, άλλους ωφελεί και άλλους όχι.

Επί παραδείγματι, δε, σήμερα παραλύει όλη η Ελλάδα, καθώς οι πάντες κατέρχονται σε εικοσιτετράωρη απεργία, αμφισβητούντες κατά κάποιο τρόπο ακόμη και τις τελευταίες προεκλογικές παροχές της Κυβέρνησης.

Ή μήπως προκειμένου να εκμαιεύσουν και άλλες;