ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Και όπως ενός κακού μύρια έπονται, και όλες οι παθογένειες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς ξεκίνησαν να πλακώνουν η μία πίσω από την άλλη, αμέσως ύστερα από την τραγωδία των Τεμπών, η Κυβέρνηση, δακρυρροούσα πλέον, απεφάσισε και «συγνώμη» να ζητήσει, και να απαιτήσει την κεφαλή των υπευθύνων επί πίνακι, αλλά και να αποζημιώσει τις οικογένειες των θανόντων με συντάξεις και διορισμούς στο Δημόσιο.

Εντωμεταξύ, κάποια συνδικαλιστικά όργανα διαμαρτύρονται για την παραμέληση προβλημάτων στην αεροπλοΐα, τον προαστιακό, και τα λεωφορεία, τα οποία μένουν συχνά και αβοήθητα στους δρόμους, αρπάζουν φωτιά, ή όπως εχθές, -ας πούμε-, που έπεσε και μία στέγη λεωφορείου στα κεφάλια των επιβατών.

Ευτυχώς, η Κυβέρνηση έχει πλέον καταλάβει πως τα λάθη κάποτε γυρίζουν σε βάρος αυτών οι οποίοι είχαν έστω και σχετικώς αδιαφορήσει, και πιθανώς να έχει καταλάβει πως ζούμε χωρίς πρόληψη των κινδύνων που μας παραμονεύουν εξ’ αμελείας, -τόσον αυτής όσο και των προηγουμένων Κυβερνήσεων-, και παρατείνει την περίοδο προς την οριστική ημερομηνία των εκλογών με την υπόσχεση να διορθώσει τα ανεπίτρεπτα του παρελθόντος.

Αν αναρωτήστε πως αυτά τα θαύματα – τα τόσα παραμελημένα και απαξιωμένα των παρελθόντων ετών και Κυβερνήσεων-, θα μπορέσει να τα διεκπεραιώσει μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, το αποτέλεσμα θα το έχουμε αυτούσιο μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας μετά από  περίπου δύο ή οκτώ  μήνες, οπότε και θα γίνουν οι εκλογές.

Κι όσοι, στις εποχές μας, δεν πιστεύουμε στα θαύματα, θα τρίβουμε τότε τα μάτια μας και θα ψηφίζουμε και μονοκούκι.