ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ, ΤΟΥ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Γιορτή προχθές της εθνικής μας παλιγγενεσίας, στον απόηχο του μεγάλου πένθους των Τεμπών, και όσοι δεν μπόρεσαν να το πνίξουν, έζησαν αυτήν την μεγάλη για το Έθνος μας ημέρα, με πένθος στην καρδιά, αλλά και στην εξωτερική τους εμφάνιση.

Με μαύρα περιβραχιόνια  ή μαύρη κορδέλα στο πέτο, και με κονκάρδες που ανέφεραν την αποφράδα ημέρα των νεοελλήνων, τους οποίους θυσίασε αυτή τη φορά, – από αμέλεια-, η πατρίδα, παρέλασαν μαθητές στην Θεσσαλονίκη.

Άλλοι πάλι, μαθητές και αυτοί, κατέβηκαν στην παρέλαση κρατώντας μαύρα μπαλόνια στα χέρια τους.

ΟΙ μνήμες είναι ακόμη νωπές και περισσότερο, είναι από τις μνήμες εκείνες που δεν εξαλείφονται εύκολα, όπως ακριβώς και οι μνήμες, των οποίων την επέτειο είχαμε και τιμήσαμε εχθές.

Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε ή να παραγράψουμε τα κλέη των ηρωϊκών προγόνων μας, αυτών που πολέμησαν για να συνεχίσει να υπάρχει Ελλάδα, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε εμείς;

Και πώς οι επίγονοί μας, θα μπορέσουν να τα ξεχάσουν και αυτοί αυτά που χαράχτηκαν στην ιστορική μας μνήμη,, καθώς και όλα αυτά, -καλά ή κακά-, που συμβαίνουν σήμερα και που θα συμβαίνουν κατά την διάρκεια της δικής τους ζωής και θα μεταλαμπαδευθούν σαν μνήμες στις επερχόμενες γενιές, στους δικούς τους επιγόνους;