ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα, όσο αυτή μπορεί, καλή, να είναι.

Και πώς να είναι, όταν στην μνήμη των εναπομεινάντων ειλικρινών χριστιανών επανέρχονται οι κακές μνήμες της απάνθρωπης δίωξης του Κυρίου, καθώς παράλληλα, -Κυριακή των Βαΐων, καθώς προχθές-, το πλήθος του λαού, Τον επευφημούσε και τον εδόξαζε κατά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα.

Ανέκαθεν συνέβαιναν αντιθέσεις και ίσως, -ποιός ξέρει-, συ εσαεί να συμβαίνουν, όσο υπάρχουν Άνθρωποι, οι οποίοι δεν χαίροντα και παράλληλα δεν λυπούνται με τίποτε, ή σχεδόν.

Μεγάλη Εβδομάδα, αυτή η οποία ακολουθεί για τους χριστιανούς, αλλά και για όλη την Ανθρωπότητα, η οποία εσαεί υποφέρει από δεινά και βάσανα.

Από καταβολής κόσμου οι πόλεμοι μεταξύ πρωτόγονων φατριών και φατριών, οργανωμένων κοινωνιών και κρατών, οι οποίοι τα πλείστα κόστισαν σε εκατόμβες αίματος, απώλεια ζωών, πείνα και εξαθλίωση.

Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, κατά την κατ’ ευφημίαν αποκαλούμενη εποχή του έμφρονος Ανθρώπου», στα πεδία αυτά των ανίσων πολέμων, η νοημοσύνη των ανθρώπων, εξακολουθεί να αγνοεί το συναίσθημα και συνεχίζει παράφρονα τον ίδιο δρόμο και ακόμη χειρότερα, αποδεκατίζοντας με τα σύγχρονα όπλα πόλεις, χώρες και λαούς.

Σταυρώνονται και σήμερα οι Άνθρωποι μεταξύ τους, και κατά δυστυχίαν η Μεγάλη Εβδομάδα της σταύρωσης του Χριστού, έχει μετατραπεί πλέον σε αέναη και ολονέν επιδεινούμενη σταύρωση της Ανθρωπότητας.

Με την διαφορά, ότι μέσα στην άγνοιά τους, αγνοούν οι σταυρωτές πως, και αυτοί με κάποιον τρόπο, τον οποίον δεν καταλαβαίνουν, σταυρώνονται.