Γράφει η Λίλυ Νούραη
Αρκετά αργά, γνώρισα την μεγάλη πρωταγωνίστρια του Ελληνικού Θεάτρου και του Ελληνικού Κινηματογράφου Κατερίνα Χέλμη, αλλά την αγάπησα ιδιαίτερα από τον τρόπο με τον οποίον με υποδέχθηκε σαν φίλη, και σύζυγο του φίλου και συναδέλφου της Ντίνου Κουμπάτη.
Προχθές, σε ηλικία ογδόντα τριών ετών, έκλεισε απρόσμενα τον κύκλο ζωής της στην Γη και με βαθιά θλίψη την αποχαιρετήσαμε βουβοί και δακρυσμένοι για το ταξίδι της στον ήρεμο κόσμο των Πνευμάτων, όπου εκεί την περίμεναν, εκτός του πολυαγαπημένου της συζύγου, καθηγητή και Ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Σβολόπουλου και άλλων δικών της αγαπημένων, και ηθοποιοί και σκηνοθέτες των επέκεινα, για να την εντάξουν με αγάπη στην Θεατρική Σκηνή των Ουρανών, όπου και πάλι θα δημιουργεί και θα ποιεί ήθος, καθώς τόσο η ζωή της, όσο και η σταδιοδρομία της ανάμεσά μας, διακρίνονταν από το ήθος, το οποίο εξέπεμπε και με αυτό αγκάλιαζε τους συνανθρώπους της.
Χρυσό Μετάλλιο Μεγάλου Αλεξάνδρου από ‘Το Καφενείο των Ιδεών’ 
Η Κατερίνα Χέλμη με την Λίλυ Νούραη και τον Ντίνο Κουμπάτη.
Η Κατερίνα Χέλμη, είχε γεννηθεί στην Αθήνα και σπούδασε τη δραματική τέχνη στις Δραματικές Σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης, αλλά τελικά αποφοίτησε από τη σχολή του Πέλου Κατσέλη
Από παιδί, της άρεσε να μιμείται και να τραγουδάει. Μικρή ακόμη, είδε στο Θέατρο την παράσταση του θεατρικού έργου του Μπέρναρ Σώ «Αγία Ιωάννα» στο θέατρο «Μαρίκας Κοτοπούλη» και απεφάσισε να ακολουθήσει το δρόμο της υποκριτικής. Μαθήτρια Γυμνασίου πάλι, έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με ένα απόσπασμα από τον «Φάουστ» του Γκαίτε, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Μαργαρίτας, όπως της τον είχε διδάξει η, επίσης, μεγάλη ηθοποιός Βάσω Μανωλίδου.
Από τον θίασο, άλλωστε, της μεγάλης τραγωδού Κυρίας Κατερίνας, ξεκίνησε παίζοντας στην κωμωδία του Σώμερσετ Μωμ «Η λαίδη Μπέσσυ εξοφλεί», δίπλα σε σπουδαίους ηθοποιούς, όπως Λάμπρος Κωνσταντάρας, Νίκος Ξανθόπουλος, Τίτος Βανδής, Χριστίνα Σύλβα, Χρήστος Τσαγανέας.
Η Κατερίνα Χέλμη με τους Παντελή Γαρείο και Μίτση Χριστοδούλου στο έργο ‘Ο Άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα’ του Λουΐτζι Πιραντέλλο.
Στο ευρύτερο κοινό, έγινε γνωστή σαν ηθοποιός του κινηματογράφου, ξεκινώντας από την ταινία «Κόκκινα Φανάρια», όταν στο ίδιο έργο στο Θέατρο την είχε προσέξει για το ταλέντο της ο Φιλοποίμην Φίνος και από εκεί και πέρα έπαιξε σε τριάντα περίπου ταινίες, ενώ αργότερα πρωταγωνίστησε και σε αρκετά τηλεοπτικά σήριαλς.
Σαν άνθρωπος του Πνεύματος, είχε ασχοληθεί επίσης με την συγγραφή αρκετών βιβλίων και την διδασκαλία της Υποκριτικής Τέχνης.
Στο ευρύτερο κοινό, έγινε γνωστή σαν ηθοποιός του κινηματογράφου, ξεκινώντας από την ταινία «Κόκκινα Φανάρια», όταν στο ίδιο έργο στο Θέατρο την είχε προσέξει για το ταλέντο της ο Φιλοποίμην Φίνος και από εκεί και πέρα έπαιξε σε τριάντα περίπου ταινίες, ενώ αργότερα πρωταγωνίστησε και σε αρκετά τηλεοπτικά σήριαλς.
Σαν άνθρωπος του Πνεύματος, είχε ασχοληθεί επίσης με την συγγραφή αρκετών βιβλίων και την διδασκαλία της Υποκριτικής Τέχνης.
Σύζυγός της, ήταν ο καθηγητής, ιστορικός και ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Σβολόπουλος. ο οποίος υπήρξε στενός φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή και διευθυντής του «Ιδρύματος Καραμανλή», ενώ η ίδια είχε δρασηριοποιηθεί πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ, ως μέλος της Επιτροπής Συνδικαλιστικού Επιστημόνων-Καλλιτεχνών. Και στις δημοτικές εκλογές του 1994, είχε εκλεγεί δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με την παράταξη του Θεόδωρου Πάγκαλου.
Επίσης, η Κατερίνα Χέλμη, δίδασκε στο τμήμα Θεατρικής Αγωγής του Λαϊκού Πανεπιστημίου Αθηνών και με τους σπυδαστές της, ετοίμαζε για τις εξετάσεις τους, εφέτος, το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η Αυλή των Θαυμάτων».
Για το πολυσχεδές έργο της, της είχαν απονεμηθεί πολλά μετάλεια και βραβεία, μεταξύ των οποίων, πριν δύο χρόνια, και το Χρυσό Μεταλλίο Μεγάλου Αλεξάνδρου και Βεργίνας, από τον Διεθνή Πολιτιστικό Οργανισμό «Το Καφενείο των Ιδεών» στην Σαλαμίνα.
Το περασμένο καλοκαίρι, η Κατερίνα Χέλμη, είχε παρακολουθήσει τις δύο θεατρικές παραστάσεις από «Το Θέατρο της Κούλουρης» στο Αμφιθέατρο του Λαϊκού Πανεπιστημίου Αθηνών με το θεατρικό έργο της Εφόρου του ΛΠ «Μαρία Τ» και το έργο του Λουΐτζι Πιραντέλλο «Ο Άνθρωπος με το Λουλούδι στο στόμα».
