ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Από το φόρουμ των υποψηφίων ταγών μας, -Τετάρτη βράδυ στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ»-, συνάγονται πολλά συμπεράσματα. Με πρώτο και καλύτερο πως, όποιος από όλους αυτούς χαρεί της εμπιστοσύνης μας, θα αλλάξει αν όχι όλο τον κόσμο, τουλάχιστον την Ελλάδα μας.

Αυτή τη στιγμή, εκτός όλων των άλλων, οι πολίτες αυτές της χώρας, υποφέρουν, αν όχι μαστίζονται από φτώχια, ανεργία, έλλειψη νοσοκομειακής περίθαλψης, και άλλα τινά, τα οποία πρόθυμα δηλώνουν ότι θα τα καλύψουν, οι έχοντες περισσότερες ελπίδες να εκλεγούν, κάτι που δεν πρόλαβαν, -όπως είπαν-, να πράξουν κατά την περίοδο ή περιόδους προηγουμένων διακυβερνήσεων της χώρας, υπό την δική τους υπευθυνότητα.

Πολύ καλά, λοιπόν, και ουδείς λόγος να μην τους εμπιστευτούμε, όλοι, όλους. Δεν πρόλαβαν. Μία τετραετία, ή δύο, ή τρεις, δεν είναι αρκετές. Δεν τα προλαβαίνεις και όλα, και άσε που συνεχώς δημιουργούνται νέα προβλήματα, όπως οι πανδημίες, οι πόλεμοι, ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός, η περίθαλψη μεταναστών, και άλλα. 

Πάντα, οι άξιοι κυβερνήτες, ζητούν μία παράταση της εντολής του λαού για να ολοκληρώσουν το έργο τους. Και, φυσικά, γιατί να μην την έχουν;

Το πρόβλημα, ωστόσο, εστιάζεται στο ποιόν από όλους να επιλέξεις, αφού όλοι, τα ίδια υπόσχονται, οπότε είναι δύσκολο να αποφασίσεις, αφού όλοι το ίδιο αποτέλεσμα θα φέρουν ως προς την μέλλουσα ευημερία των πολιτών τους.

Πάντως, εγώ μένω, στα λόγια του κυρίου Σταϊκούρα, ο οποίος και όντως γνωρίζει όλο και κάτι περισσότερο, πως τα πράγματα στα οικονομικά μας θα συνεχίσουν να είναι δύσκολα, και παρά τις καλές προθέσεις και καλοπροαίρετες υποσχέσεις των υποψηφίων, μάλλον δεν θα τα βγάλουμε πέρα και αυτή τη φορά.

Συγκρατώ δε, αυτό το απόσπασμα πρόσφατης συνέντευξής του, και κατά το οποίο φέρεται να λέει: «Δημοσιονομικά απέχουμε ακόμα από το πρωτογενές πλεόνασμα που απαιτείται για τη βιωσιμότητα του χρέους».

Οπότε, καλές οι υποσχέσεις, ωραίο το χαμόγελο που μας χαρίζουν οι προοπτικές, αλλά χωρίς χρήματα, πώς θα συνεχίσουμε να χαμογελάμε;