Ούτε φύλλο συκής, στο ΝΗΣΙ της ντροπής

Γράφει η Υβόνη Αραβανή
Δημοτικός Σύμβουλος

Ούτε καν σαν σκέψη ή έστω ως φύλλο συκής, η ηθική υποχρέωση.

Είναι πολύ εύκολο να συνεχίσουμε να ασκούμε κριτική προς κάθε κατεύθυνση αλλά το θέμα τίθεται πλέον σε διαφορετική βάση.

Αυτό που με στοιχειώνει, είναι η εικόνα των διοικούντων, που έχω αυτά τα χρόνια στον τόπο όπου επέλεξα να ζω, 35 χρόνια πια.

Κόσμος πάει κι έρχεται, άλλος δεξιά άλλος αριστερά, σλάλομ, πισωγυρίσματα, φίλοι που γίνονται “εχθροί”, “εχθροί” που γίνονται φίλοι, κρυφά, φανερά κι όλα αυτά με έναν κοινό στόχο. Την καρέκλα για μία θέση στον ήλιο. Ήλιο που δεν ξέρουμε ποιον θα φωτίζει. Όλους; Ημέτερους; Τον ίδιο;

Η κυβίσθηση, έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που έχουμε χάσει πια το μέτρημα. Υπό άλλες συνθήκες οι πολιτικές συναλλαγές , θα έστελναν ένα σαφές μήνυμα προς την κοινωνία. Μακάριοι, όμως, οι φτωχοί τω πνεύματι. Άλλωστε, πολλοί απ’ αυτούς τους τύπους, με τα προσόντα της γενικολογίας και του γυρολόγου που, εν αφθονία, διαθέτουν, γνωρίζουμε πώς ούτε τα κορδόνια τους, δεν μπορούν να δέσουν χωρίς καθοδήγηση. Έχουν μέλλον οι άνθρωποι..

Ωστόσο, ας μείνουμε στο ζητούμενο.

Τον τόπο μας, που δεν είναι άλλο παρά η ψυχή του καθενός μας, που δεν μπορεί να βρίσκεται πουθενά αλλού, παρά μόνο μέσα μας. Αυτόν τον τόπο με τις ρωγμές, που μη μπορώντας να τις κλείσουμε θα κληροδοτήσουμε στους επόμενους.

Κι εμείς ως πολίτες, ενεργοί ή λιγότερο ενεργοί, καλούμαστε να ερευνήσουμε. Να προκαλέσουμε κάθε σύστημα, αρχή ή πεποίθηση, για να αποκτήσουμε γνώση.

Η αρχή της γνώσης είναι η ερώτηση. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.

Χόρτασε ο κόσμος θυσίες! Ηγέτες θέλει. Πραγματικούς.

Από αυτούς που δεν κοιτούν το προσωπικό συμφέρον, αλλά θέλουν να βάλουν το λιθαράκι τους, για να πάει αυτός ο κόσμος μισό βήμα μπροστά. Όχι τους άλλους, που όταν τους πιάνουν με τη γίδα στην πλάτη ανακαλύπτουν και την “ευθιξία”.

Κι αναρωτιέται κανείς η “ευθιξία” τελικά είναι ιδιότητα αυτών που….θίγονται ή το όνομα της γίδας;

Εκείνη τη μέρα λοιπόν, που θα έχει πέσει και το τελευταίο φύλλο συκής και θα αποκαλυφθούν ακόμη και στον πιο τυφλό οπαδό, όλοι εκείνοι όπου προσπαθούν να ισορροπήσουν πάνω σε δύο ή τρεις βάρκες ανάλογα με το συμφέρον τους, να θυμάστε ότι αλήθεια που χρειάζεται απόδειξη είναι μισή αλήθεια.

Στην αρένα και όχι στην εξέδρα κρίνεται η ηθική και τα πολιτικά ανταλλάγματα Διότι το ζητούμενο είναι η ηθική…

Ή μήπως δεν είναι;