Σαλαμίνα: Βυθισμένη στην παρακμή, ταυτισμένη με την εγκατάλειψη

Δήμαρχοι δίχως όραμα, δίχως έργο –

Η Σαλαμίνα το 1990, το 2000, το 2010, το 2020. Πόσα άλλαξαν όλα αυτά χρόνια; Οι δεκαετίες πέρασαν αλλά οι εικόνες παρακμής παραδόξως, έμειναν. Τίποτα δεν έχει αλλάξει στην κυριολεξία στο ηρωικό νησί. Οσα και να υποσχέθηκαν, όσα και να δεσμεύτηκαν οι τοπικοί της άρχοντες αποδείχθηκαν απλώς διαχειριστές, χωρίς όραμα, χωρίς όρεξη, χωρίς τα στοιχειώδη που θα ΄πρεπε να διαθέτουν για το αξίωμα. Θα μείνουν στην ιστορία του τόπου ως οι δήμαρχοι δίχως έργο, λες και κάποια στιγμή σταμάτησε ο χρόνος για τη Σαλαμίνα. Μόνη εξαίρεση τις τελευταίες δεκαετίες ο αείμνηστος Θανάσης Μακρής. Οι διάδοχοί του όχι μόνο δεν κατάφεραν να τον ξεπεράσουν, αλλά ούτε καν να πλησιάσουν την αποτελεσματικότητα του προικισμένου δημάρχου, ή έστω να τον μιμηθούν για να βγάλουν τη Σαλαμίνα από το τέλμα. Πολλά λόγια ακούστηκαν, πολλές συναντήσεις έγιναν, πολλές φιέστες χωρίς αποτέλεσμα.

Η λεωφόρος Αιαντείου παραμένει η πιο επικίνδυνη και θανατηφόρα λεωφόρος των Βαλκανίων. Χωρίς σήμανση και πάνω στις στροφές χωρίς ορατότητα, αναγκάζοντας τους πεζούς να κινούνται επί της ασφάλτου με κίνδυνο της ζωής τους. Χωρίς πεζοδρόμια παραμένει και η λεωφόρος Ιπποκράτους. Πόσες παρασύρσεις πεζών και μοτοσκλετιστών! Πόσοι νεκροί! Πόσος θρήνος! Παρόλα αυτά, τίποτα δεν άλλαξε έστω εκ των υστέρων για να μη χαθούν κι άλλες ανθρώπινες ζωές. Μόνο ψευδεπίγραφες εξαγγελίες για έργα που δεν έγιναν ποτέ, και ξεθώριασαν όπως και οι πινακίδες.

Ιδια και απαράλλαχτη η εικόνα όσον αφορά την κυκλοφοριακή συμφόρηση σε ώρες αιχμής. Οι τρεις λωρίδες της λεωφόρου Σαλαμίνος γίνονται μία από τα παρκαρισμένα και στις δύο πλευρές του οδοστρώματος, οχήματα, με την Τροχαία να είναι κάθε φορά απούσα παρόλο που η κυκλοφορία διεξάγεται μετά δυσκολίας ενώ αυξάνεται κατακόρυφα ο κίνδυνος ατυχημάτων.

Το μόνο που άλλαξε είναι ο εκσυγχρονισμός της πορθμειακής γραμμής, όπου τα Ε/Γ–Ο/Γ πλοία της Κοινοπραξίας Σαλαμίνας έγιναν αμφίδρομα με όλες τις προδιαγραφές, δίνοντας οριστικό τέλος στις τεράστιες ουρές των οχημάτων.

Οσο για τα σκουπίδια στο νησί έχουν γίνει χρόνια ασθένεια. Δυστυχώς, η Σαλαμίνα για πολλούς επισκέπτες είναι ταυτισμένη με τη βρωμιά και την εγκατάλειψη. Και πώς να μην είναι όταν σε πολλά σημεία του επαρχιακού οδικού δικτύου, συναντάς μόνιμες μικρές χωματερές, λες και πρόκειται για χώρους μεταφόρτωσης απορριμμάτων;

Η Σαλαμίνα βιώνει εδώ και δεκαετίες την απαξία όχι μόνο των δημοτικών της αρχών αλλά κι όλων των κυβερνήσεων που την καταδίκασαν με τις αδειοδοτήσεις ναυπηγοεπισκεαυστικών μονάδων και μάλιστα εντός του αρχαιολογικού της χώρου με τους θαμμένους θησαυρούς, που όφειλαν να έχουν διαφυλάξει και αναδείξει ως παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Κυβερνήσεις, δημοτική αρχή, αστυνομία, τροχαία, λιμενικό, όλοι έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι η Σαλαμίνα δεν έχει τη θέση που της αξίζει.

enpeiraiei.gr