Πέφτει η νυχτιά στις στέγες του κόσμου

Αναψαν τα φώτα του δρόμου …

Τα παραθύρια κλείσαν…

Ο καθένας φόρεσε το νυχτικό της μοναξιάς του,

αποκαμωμένος από το κάματο της μέρας…

Ζυγώνουν και Χριστούγεννα …γιορτές… εκκρεμότητες…τόσες δουλιές…

Οι νοικοκυρές –κυρίως οι εργαζόμενες- αγχωμένες να τα προλάβουν όλα

Και τη πίτα αφάγωτη και το σκύλο χορτάτο που λένε …

Ειναι και οι αλλες.. που θα ρεβεγιονάρουν και θα εκδράμουν Χριστουγεννιάτικα… ω! .’μάι γκότ ,εκεί να δεις τρέξιμο…

Τα πιτσιρίκια μόνο – κείνα που πιστεύουν ακόμη στον αη – Βασίλη – θα ονειρεύονται έλκηθρα, χριστουγεννιάτικα παιχνίδια και καμινάδες …

Τα μεγαλύτερα – τα λίγο δηλαδή, μεγαλύτερα — με τα τάμπλετ θα βουλιάζουν στη μονοκαναλική σύγχρονη ‘αποχαύνωση, μετρώντας τις μέρες που θα κλείσουν τα σχολεία…

Οι ‘αφέντες του σπιτιού — πνιγμένοι στις υποχρεώσεις εργασιακές και οικογενειακές να προσπαθούν να κλείσουν τις εκκρεμότητες της χρονιάς… και όχι μόνο…

Είναι και κείνα τα πρωτοχρονιάτικα… ‘τέλια [-η ] που θά βαρέσουν -κερασάκια στη τούρτα του ανύπαρκτου πλέον ‘μποναμά !

…Ο αγέρας τριγύρω όμως μοσχοβολάει κανέλλα ,γαρύφαλλο και ανθόνερο…

Τα λαμπιόνια και τα φώτα το βράδυ καταφέρνουν να ομορφύνουν και τη πιό άσχημη γωνιά… όλη τη μιζέρια…

..Και αυτές τις γιορτινές μέρες ,που λές – η Μοναξιά στολίζεται με το πιό βαρύ – επίσημο ρούχο της…

Ακομη και για κείνους που ευημερούν… έρχεται σα θύμηση ,σάν ερινύα η σα μορφή φιλανθρωπίας για κείνα τα ‘σπουργίτια τούτης της ζωής…

Τα καταστήματα στολισμένα περιμένουν και αυτά…

Η πιό σίγουρη πελατεία τους ,οι υποχρεώσεις των ΄ταλαίπωρων νονών που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις πλήρως ενημερωμένες – από τις διαφημίσεις – επιθυμίες των μικρών βαφτησιμιών.

..Καί ευχές…χιλιάδες… αμέτρητες ευχές…!!

Το διαδίκτυο, ο ταχύτερος ερμής… ο πλέον ευσυνείδητος ταχυδρόμος.

Ενα ποικιλόμορφο… οξύμωρο… αέναο μαγγανοπήγαδο… τόσα χρόνια… κύκλος…

…Ο αγέρας ομως, πάντα θα μοσχοβολάει κανέλλα, γαρύφαλλο …ανθόνερο…

Κεί ψηλά θα ψάχνουν οι καρδιές τούτης της γής, πάντα κείνο το Αστέρι των Μάγων…!!

…Τα Παραμύθια μόνο κοντά στο τζάκι θα περιμένουν στωικά… κεί αφημένα, παρέα με το τρίγωνο για τα Κάλαντα…

Ταρσώ