Έτσι και με τα Φώτα

του Λουκά Αναγνωστόπουλου

Καλησπέρα και χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και εορτάζοντες.

Καταλαβαίνω την ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει στο θείο. Δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία αλλά δεν θα χλευάσω ή επικρίνω κάποιον που στα υπαρξιακά ερωτήματα ζωής και θανάτου στρέφει τη ματιά του στον Θεό.

Σε τελική ανάλυση, το αν πιστεύει κάποιος ή όχι μου είναι αδιάφορο. Μετράω τον τρόπο ζωής και τις πράξεις απέναντι στον συνάνθρωπο, τη φύση, τα ζώα.Έτσι και με τα Φώτα.

Μου είναι αδιάφορο αν κάποιος βρει τη φώτιση από μέσα του ή από τους ουρανούς. Με νοιάζει η ψυχή και το μυαλό να είναι φωτισμένα.

Τι σημαίνει για μένα φωτισμένα; Να κυριαρχούν η καλοσύνη, η ενσυναίσθηση, το αίσθημα της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης στις σκέψεις και τις πράξεις μου. Σε σκοτεινούς καιρούς σαν αυτούς το φως είναι αναγκαίο.

Οι γιορτές τελειώσανε. Θα μπούμε όλοι στο λούκι της καθημερινότητας με τα προβλήματα, τα άγχη, τους φόβους αλλά και τις μικρές ανάσες ζωής και χαράς.

Ας θυμόμαστε πως οι ευχές που απλόχερα μοιράσαμε θα μείνουν μόνο λόγια αν δεν τις κάνουμε πράξεις.

Αγάπα λοιπόν τη ζωή, τον άνθρωπο, μοίρασε και λάβε φως για να βγούμε στο ξέφωτο και να αφήσουμε τα σκοτάδια πίσω μας.

Να είστε καλά.