ΠΡΟ ΤΩΝ ΤΕΛΙΚΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Πάνε και αυτές οι Ευρωεκλογές, οι οποίες φαίνεται ότι από την μία πλευρά προβληματίζουν το ίδιο το Κοινοβούλιο με την απρόσμενη άνοδο της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη, και από την άλλη αφήνουν πολλά ερωτηματικά για την συμμετοχή σε αυτές των Ελλήνων, οι οποίοι ακούγοντας τον κ. Μητσοτάκη να τους προτρέπει, προεκλογικά, να πάνε στην θάλασσα αλλά να πάνε και να ψηφίσουν, χωρίς να αφήσουν «τους άλλους να αποφασίσουν γι’ αυτούς», υπάκουσαν, πήγαν στις παραλίες και δροσίστηκαν τόσο, ώστε ξεχάστηκαν και τέλος δεν προσήλθαν στις κάλπες.

Άλλωστε υπάρχει και το προηγούμενο, πως ό,τι και αν αποφασίσουν οι ίδιοι με τις ψήφους τους, αυτά που προσδοκούν σπανίως επιτυγχάνονται, οπότε καλύτερη η απτή πραγματικότητα της διασκέδασης, παρά «δέκα και καρτέρει…» που λέει και ο λαός.

Είναι δύσκολο, χαράσσοντας, -κάποιες ώρες-, πριν τα τελικά αποτελέσματα αυτές τις γραμμές, να γνωρίζω το τί θα φέρει το τέλος της καταμέτρησης, αλλά αν οι προβλέψεις επαληθευθούν, μάλλον κάπως μπλεγμένα θα πρέπει να είναι τα πράγματα, καθώς τα πολιτικά κόμματα άλλα σκέπτονταν και άλλα, πιθανώς, θα ανακαλύψουν.

Γεγονός πάντως είναι πως οι Έλληνες, τουλάχιστον όσοι προσήλθαν στα εκλογικά κέντρα, για μία ακόμη φορά έδειξαν κάποια εύνοια στην Νέα Δημοκρατία, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να περνά τις συμπληγάδες των όσων μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές αντιμετώπισε εσωτερικά, και να βλέπει μπροστά του περισσότερες και καλύτερες προοπτικές.

Αυτό πάντως, το οποίο προβληματίζει, κατά την άποψη πολλών, είναι το γιατί έπεσε τόσο πολύ η συμμετοχή στις κάλπες. Μήπως οι ψηφοφόροι έχουν παράπονα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις σχέσεις της με την ελληνική πραγματικότητα;

Σήμερα το πρωΐ, στην Τηλεόραση, παρουσιάστηκε ελληνίδα εκπρόσωπος της ΕΕ και μας πληροφόρησε πως το εβδομήντα τοις εκατό των αποφάσεων για την πορεία των πραγμάτων, αποφασίζει και εντέλλεται η Κομισιόν.

Οπότε, εκλέξεις δεν εκλέξεις, οι ευρωβουλευτές μας σαν μειοψηφία στην Ευρωβουλή, τί το καλύτερο μπορούν να επιτύχουν για εμάς;