ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Ε, λοιπόν, όχι. Ο κύριος Μητσοτάκης διέψευσε πάσαν φήμην περί του να κυβερνήσει την Ευρώπη, πριν, τουλάχιστον, τελειώσει με την αναμόρφωση και πρόοδο της Ελλάδος, την οποία κυβερνά για δεύτερη τετραετία.

Άλλωστε, μόλις προέβη στον ανασχηματισμό της Κυβέρνησης, κατανοώντας πλέον τί έφταιξε και ποιοί προκάλεσαν την πτώση ποσοστών από 41 σε 28 τοις εκατό,  και έστω, όπως δήλωσε, πως παρά ταύτα η ΝΔ παραμένει το δυνατότερο κόμμα στην χώρα μας, προέβη στις κατάλληλες αντικαταστάσεις προσφεύγοντας σε πολλές μεταθέσεις υπουργών σε άλλα υπουργεία, αναμένοντας προφανώς να είναι οι κατάλληλοι στις κατάλληλες θέσεις, για να συμβάλλουν στην ολοκλήρωση του έργου του.

Κι ενώ, αυτά συμβαίνουν από πλευρά του, να και οι πίκρες του κάθε άλλου πολιτικού, ο οποίος, απελπισμένος από τα γεγονότα, ξεσπά σε ντελίρια απόψεων, τις οποίες και κοινωνιολογεί, προκειμένου να τις ενστερνισθούν κόμματα, πολιτικοί και ψηφοφόροι και να αλλάξουν τα σκηνικά της προόδου στην Ελλάδα.

Έτσι, μετά την εμφάνιση των «δελφίνων» στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι όλο και αυξάνονται, ήλθε και η σειρά των ευαίσθητων του ΣΥΡΙΖΑ, όπου φαίνεται πως κάποιοι διορατικοί και αναμορφωτές, πιστεύουν ότι μόνο μία συνεργασία Κεντροαριστεράς, προκειμένου να ελκύσει ψήφους και να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο, και μάλιστα απορρίπτοντας, εμμέσως πλην σαφώς, Κασσελάκη και Ανδρουλάκη, και προτείνοντας τον τέως Πρωθυπουργό κύριο Αλέξη Τσίπρα σαν ηγέτη αυτού του σχήματος, για να συνεχίσει και εκείνος το έργο, το οποίο άφησε κάπου στη μέση, μετά τις περασμένες εκλογές.

Κάθε πικραμένος και η πίκρα του. Και υπάρχουν ακόμη πίκρες, ουκ ολίγες.