ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Τα όσα συμβαίνουν καθημερινά, και επί σειράν ετών γύρω μας, όχι μόνο μας ανησυχούν, αλλά και μας τρομοκρατούν, όλο και περισσότερο. Απειλείται όλο και πιο πολύ η ασφάλειά μας και αυτό μας φαίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνο, καθώς και οι ζωές μας ακόμη απειλούνται ανά πάσα στιγμή.

Ανοίγεις την τηλεόραση, ανοίγεις το ραδιόφωνο, ανοίγεις τις εφημερίδες και νιώθεις πως ζεις σε ένα άκρως επικίνδυνο περιβάλλον, όπου ο καθένας ανεξέλεγκτα και πολλάκις ατιμώρητα οπλοφορεί, βιάζει, εκβιάζει, σκοτώνει, μακελεύει, απειλεί κάθε μέρα και κάθε ώρα την σωματική σου ακεραιότητα, την ζωή σου, την οικογένειά σου, το σπίτι σου.

Ημεδαποί και αλλοδαποί, κατά μόνας ή σε μικρές και μεγαλύτερες ομάδες, αφαιρούν τα χρήματα και την ζωή σου εν ριπή οφθαλμού, παραβιάζοντας το οικογενειακό σου άσυλο ή όπου σε βρουν και θεωρούν κατάλληλες τις περιστάσεις για να σε βγάλουν από την μέση, προκειμένου να σε κλέψουν, ή να σε εκδικηθούν.

Πτώματα παντού, σε σπίτια, σε ακρογιαλιές, καμένα, αποκεφαλισμένα, θαμμένα, άνθρωποι μικροί, μεγάλοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά, νεκροί, εξαφανισμένοι, εγκλωβισμένοι, πεταγμένα έμβρυα και νεογέννητα στα σκουπίδια, ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική βία, βιασμοί, εκβιασμοί, ληστείες, γυναικοκτονίες, πατροκτονίες, μητροκτονίες, αντροκτονίες, παιδοκτονίες, σειρές ατελείωτες απειλών και φόνων παντού, ακόμη και έξω από αστυνομικά τμήματα, μπροστά στα μάτια όλων, οι οποίοι παγώνουν και δεν μπορούν να αντιδράσουν, και κάθε είδους τρομοκρατία με θανατηφόρα κατάληξη.  

Ένα πεδίο ελεύθερης βολής και σκοποβολής έως θανάτου η χώρα μας.