ΦΟΝΙΚΟΙ ΚΑΥΣΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΦΟΝΟΙ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Οι καύσωνες πλέον, είναι μέρος και συγχρόνως στυγεροί φονιάδες της σύγχρονης ζωής μας. Ακολουθούν, όπως όλοι οι καλοί «βλαστοί», το DNA των γεννητόρων τους,  -και δη της μητρός, η οποία στην προκειμένη περίπτωση είναι η πολυ-απειλητική «κλιματική αλλαγή», η οποία, κατά τα λεγόμενα των ειδημόνων, σκοπό της έχει να μας δολοφονήσει όλους επί Γης, πλην ορισμένων, ως επιβάλει και εκείνο το σοφότατο «ουδείς κανών άνευ εξαιρέσεων».

Τον τελευταίο καιρό όμως, πολλά είναι και άλλα πολλά δολοφονικά στοιχεία, τα οποία υπάρχουν, δρουν και αναπαράγονται γύρω μας, σε όλον τον γήϊνο κόσμο. Ως πρώτο, θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τις ανελέητες δολοφονικές επιδημίες και πανδημίες, οι οποίες τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται η μία πίσω από την άλλη με τεράστιο αριθμό θανάτων, τόσο που ακόμη και η επιστήμη κάνει λάθη καθώς αγωνίζεται να παράγει εμβόλια προς αντιμετώπισή τους σε χρόνο ρεκόρ, και δεν είμαστε βέβαιοι κατά πόσον αυτό κάνει καλό ή κακό.

Αλλά και η παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία υφέρπει ανά τον πλανήτη, όπου όλες οι χώρες χρωστούν παντού και ακολουθούν πορείες πτώχευσης, μήπως και αυτή δεν είναι μία ζοφερή πραγματικότητα δολοφονίας, καθώς από την ακολουθούμενη ανέχεια και πείνα, υπάρχει κίνδυνος θανάτων; Βέβαια, δεν πτωχεύουν όλοι, -κάποιοι παραμένουν πλούσιοι, αλλά και αυτοί τί θα κάνουν όταν έχουν λείψει οι πολλοί και σταματήσουν τα πάντα στον πλανήτη;

Οι φωτιές, εδώ και κάποιες δεκαετίες, γίνονται «λάϊτ μοτίβ» που επαναλαμβάνεται σε πολλές χώρες και επιφέρουν τον θάνατο της φύσης, ως εκ τούτου δε, και των ανθρώπων.

Το ίδιο και οι πόλεμοι με τα επακόλουθά τους, όπου στα πεδία των μαχών, αλλά και σε ανοχύρωτες πόλεις, οι θυσιαζόμενοι είναι χιλιάδες χιλιάδων.

Το ανεξέλεγκτο πλέον, σε όλον τον κόσμο έγκλημα, το οποίο αυξάνεται συνεχώς και καταλήγει σε πληγή θανάτου για εκατομμύρια ανθρώπους, δεν είναι και αυτό μία διαρκής δολοφονική πράξη;

Σαν να μην φτάνουν δε, αυτά και άλλα, τον τελευταίο καιρό, παρατηρούμε μία ανασφάλεια και κατ’ επέκταση απειλή των ζωών μας, στα μέσα μαζικών μεταφορών, όπως Ι.Χ., τρένα, πλοία, -ακόμη και σε αεροπλάνα, τα οποία λογιάζονταν πάντα ως τα πλέον ασφαλή.

Το δε χειρότερο είναι, ότι και εμείς επιδεικνύουμε μία κάποια ανέμελη αντιμετώπιση όλων αυτών και άλλων κακών, τα οποία αναπτύσσονται σε βάρος μας, λες και όλα αυτά είναι απόλυτα φυσικό και λογικό να συμβαίνουν.

Φαίνεται πως και από μόνοι, μας, κάπως ασυνείδητα, τιμωρούμε, -αλλά γιατί-, τους εαυτούς μας και την Γη που μας φιλοξενεί κι εμείς δολοφονούμε.