Έλληνες ευγνωμονούντες!

Από του βήματος τούτου, αισθανόμεθα την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τον πρωθυπουργό της Ελληνικής δημοκρατίας και τους πέριξ αυτού υπουργούς, υφυπουργούς γενικούς γραμματείς και φαρισαίους (62 είναι ζωή να’χουν) για τους ακόλουθους λόγους:
α. Μάθαμε το λευκό τυρί και αντικαταστήσαμε την πανάκριβη (έχει διπλάσια τιμή) φέτα σπάζοντας τον φαύλο κύκλο των μονοπωλίων αιγοπρόβειου γάλακτος. Γίναμε Ευρώπη επιτέλους!
β. Ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν ψεκαστήρια ελαιολάδου και μπορούμε να ραντίζουμε με αυτό τον «πράσινο χρυσό» (σε τιμή κοντεύουν να πλησιάσουν άλλωστε) τις σαλάτες μας. Το είχαμε δει και το είχαμε σχολιάσει στην προηγμένη Ολλανδία. Και πάλι γίναμε Ευρώπη!
γ. Καταλάβαμε επιτέλους ότι τα έσοδα του κράτους από τον ΦΠΑ επί αυξημένων τιμών- που σημαίνει ότι είναι και αυτά αυξημένα- δεν είναι κρατική συν-κερδοσκοπία αλλά ζωτικά στοιχεία της οικονομικής πολιτικής. Όποια δε συζήτηση για μοντέλα περιορισμού αυτών των εκτάκτων κερδών του κράτους είναι ασύνετη, ατελέσφορη και οδηγεί σε αποτυχία (φάνηκε στην χειμαζόμενη Ισπανία). Το Ελληνικό κράτος ΔΕΝ είναι Σάϋλωκ!
δ. Μάθαμε, τέλος, να έρχεται ο άρπαγας, να σου βάζει χέρι στην τσέπη παίρνοντας ότι έχει και δεν έχει, αλλά να σε κοιτάζει στα μάτια και να σε κοιτά με συμπάθεια. Μπορείς να κρατήσεις κακία σε μια τέτοια ψυχούλα; Ειδικά όταν ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα βγάλει ένα Thyma-Pass για να σου δώσει ίσως κι εσένα κάτι;

Φυσικά, παρόμοιες ευχαριστίες αξίζουν και στους τοπικούς κλώνους.

Διότι, σε κοιτούν στα μάτια όταν σου λένε απίστευτες δικαιολογίες για τις αποτυχίες τους, παραμύθια με δράκους για τις καταστροφές που προκαλεί η απραξία τους, φανταστικές ιστορίες για έργα που ούτως ή άλλως έπρεπε να κάνουν (και μερικά περίεργα που, επίσης περιέργως, αποκαλούνται «έργα πνοής») αλλά και όταν σε εγκαλούν που δεν έχεις επιδείξει ατομική ευθύνη και τους ενοχλείς! Και σου χαμογελούν φυσικά. Πλατιά κιόλας!
Και όπως έλεγε ο Σαββόπουλος στο Happy Day: «Πόση καλοσύνη γύρω μου κι εντός, από του παντός την μεγαλοσύνη»! Αν και νομίζω ότι αυτό το έλεγαν οι κρατούμενοι στη Μακρόνησο…

Αββάς Candelius