ΘΑ ΤΡΩΜΕ ΜΕ ΧΡΥΣΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Κυριακή εχθές, και περιμένοντας τα αποτελέσματα των εκλογών στην Γαλλία, όπου η κυρία Λεπέν απειλούσε να κερδίσει τις κάλπες, ξεφυλλίζοντας δε, τις ελληνικές εφημερίδες, φαντάστηκα το πόσο ωραία θα περνάμε εν έτει 2029, καθώς θα αποχαιρετούμε, ίσως και εμείς την νυν Κυβέρνηση, η οποία ως εκ των εξαγγελιών της θα μας έχει οικονομικά κατοχυρώσει, όπως συχνά μας το υπόσχεται.

Με χρυσά κουτάλια θα τρώμε τότε την νερόβραστη σούπα μας, καθώς οι τιμές των προϊόντων, και λόγω παρόδου των ετών θα έχουν σκαρφαλώσει ακόμη πιο ψηλά, πλην όμως, ο μέσος μισθός θα έχει ανέβει από τα 830 ευρώ σήμερα, στα 950 ευρώ μετά πέντε έτη, με την φροντίδα πάντα της νυν και ως τότε Κυβέρνησης.

Από την άλλη, ξεθαρρεμένες ως εκ τούτου οι Τράπεζες, προσδοκούσες σε τέτοια οικονομική ευωχία, ξεκίνησαν και πάλι να υπόσχονται στεγαστικά δάνεια και όχι μόνο, καθώς θα έχουμε για μία ακόμη φορά την ευκαιρία να ανταπεξερχόμαστε στα χρέη μας προς αυτές, όπως πρώτα και ώσπου να μας ξανατύχουν οι πολυεθνικές εισπρακτικές, και να τα ξαναπάρουν πίσω..

Εκεί ίσως βασίζονται και οι διεθνείς αγορές, οι οποίες όλο και ανεβάζουν τις τιμές των προϊόντων τους, εκεί και τα νυν «ακίνητα», τα οποία σε πωλήσεις και ενοίκια τραβούν συνεχώς και ασυστόλως την ανιούσα.

Υπομονή, ωστόσο. Πίστη να έχουμε και το 2029, πού θα πάει, θα φανεί.