Το κάτι άλλο…

Αυτό που είναι αδιευκρίνιστο,
που κραυγάζει το ανέφικτό του,
το κάτι άλλο,
πέρα απ’ τα συνηθισμένα.
Αυτό…

Πώς το θέλεις;
Πώς το ποθείς;
Του δίνεσαι ολάκερος
πριν καν το βρεις.
Εκεί στο ψάξιμό του.

Δεν ξέρεις πού είναι,
αν υπάρχει καν.

Κι όμως, μ’ αυτήν σου
την μεγάλη πεθυμιά,
το κάνεις να ζει,
να είναι υπαρκτό,
μόνο για σένα.

Κι όλο αυτό το ψάξιμό σου,
το πεινασμένο,
το διψασμένο,
το καταλυτικά επίμονο,
το φανερώνει.

Κι είναι εξαιρετικά επιθυμητό,
ακριβώς
όπως το λαχταρούσες.

Στέλλα Βρακά