Χτυπάνε καμπάνες και δεν είναι της εκκλησίας

της Ευανθίας Μιχάλαινα Λατανιώτη

Διαβάζω ότι άλλη μια μεγάλη, πολύ αξιόλογη προσωπικότητα και Γυναίκα, η κ.Ελενη Αρακα αποχωρεί από το Κοινωνικό Φροντιστήριο Σαλαμίνας.

Τη δε κ. Έφη Ζήση προσπαθησαν να την αποκολλήσουν από το Κοινωνικο Ιατρειο. Και να γκρεμίσουν τις προσπάθειες και το όραμα της.

Στα δε emails μου μου προς τους αρμόδιους του Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Σαλαμίνας ως τακτικό μέλος της Επιτροπής Ελέγχου του και σχετικά με θέματα που έχω διαπιστώσει, δεν απαντά κανείς.

Η δε θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη παραμένει κενή παρά την επιθυμια / υποψηφιότητα μιας άλλης Γυναίκας, εξαιρετικής Νομικού, να την αναλαβει.
Ενώ το αριστούργημα της βιβλιοθήκης του Αμπελακιου παραμένει χωρίς βιβλία παρά τις – όπως πληροφορούμαι- προσπάθειες της αντιδημάρχου πολιτισμού, να του προσδώσει την αίγλη που του ανήκει στο όμορφο Αμπελακι μας.

Το νησί έχει καταληφθεί από την αλαζονεία και το μισογυνισμο μιας φούχτας νεαρών που ξαφνικα την είδαν Πολιτικοί που προστατεύουν το εισαγόμενο Κεφάλαιο, αδιαφορώντας για την πολιτιστική, ιστορική και κοινωνική φυλλοροή του νησιού μας.

Το νησί οδηγείται στην πολιτιστική και εκπαιδευτική απαξίωση και σε μια υποβάθμιση, περιβαλλοντική και πολιτιστική, άνευ προηγούμενου.

Αντιλαμβάνομαι ότι ο κόσμος υποχρεώνεται πλέον να γονυπετεί για να του καθαρίσουν τα σκουπίδια έξω από το σπίτι του, για να φροντίσουν το, ειδικών αναγκών, παιδί του, για να πάρει μια σακούλα με φακές και ρύζι, για να απολαύσει τα βασικά – μια βόλτα με τα πόδια σε ένα άδειο πεζοδρόμιο.

Προσοχή γιατι οι καμπάνες χτυπάνε δυνατά.

Και δεν είναι αυτες της Εκκλησίας.