Η ποίηση στην εποχή της γενιάς Z Η ποίηση στην εποχή της γενιάς Z
Η Κάλλια Κουμπλουδέλη μεγάλωσε με Instagram, Tik Tok αφού ανήκει στην γενιά gen.  Ειναι μόλις εικοσιένα ετών και όμως εκείνη επιλέγει να γράφει ποιήματα... Η ποίηση στην εποχή της γενιάς Z

Η Κάλλια Κουμπλουδέλη μεγάλωσε με Instagram, Tik Tok αφού ανήκει στην γενιά gen. 

Ειναι μόλις εικοσιένα ετών και όμως εκείνη επιλέγει να γράφει ποιήματα σε μια εποχή που σπάνια το συναντάς.

 Η ποίηση την βρίσκει όταν ήταν ακόμη παιδί, αρχίζει να γράφει από μικρή ηλικία. 

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Σαλαμίνα, στο νησί που πρεσβεύει την ποίηση, καθότι είναι πατρίδα που έζησε ο μεγάλος ποιητής Αγγέλος Σικελιανός. 

Εκείνη, αποφοίτησε από το τμήμα, της Διοίκηση επιχειρήσεων και του Marketing στην Αθήνα και συνεχίζει τις σπουδές της στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα της επιμέλειας κειμένων.

Τα ποιήματα της είναι σύγχρονα και μόνο εικοσάχρονης δεν θυμίζουν. Ο λόγος της είναι εύστοχος και μεστός. Στα ποιήματα της, μιλά για το ανεκπλήρωτο και την αιωνιότητα, για τον θάνατο και τον έρωτα.

Φέτος κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή, “Ευκαιρείτε Ποίησης” που κυκλοφορεί από εκδόσεις Οσελότος και διατίθεται σε μεγάλα βιβλιοπωλεία της Αθήνας.



Μετά από λίγους μήνες, το βιβλίο της βραβεύεται από το λογοτεχνικό περιοδικό Κελαινώ και τον όμιλο Ξάστερον με πρόεδρο την Παναγιώτα Χριστοπούλου Ζαλώνη, στην εταιρεία Ελλήνων λογοτεχνών. 

Η νεαρή πεζογράφος, συμμετέχει συχνά σε δράσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και ενημερώνει τους ακόλουθους της συχνά στα social media. 



Έχει δηλώσει στο παρελθόν πως αγαπημένοι της ποιητές μεταξύ άλλων είναι Μάτση Χατζηλαζάρου, Λειβαδίτης και Ρίτσος αφού παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αρχή της ποιητικής της πορείας. 

Τελικά η γενιά gen Z διαβάζει περισσότερο ποίηση από τους γονείς της; ή μήπως γράφει;

 Παρακάτω θα βρείτε κάποια αποσπάσματα του βιβλίου της ποιήτριας:



 ..<<Ό,τι θλιμμένο στον κόσμο, είναι εγώ. 
 Κάθε αγαπημένη φωνή που χάθηκε  
που, ποιος ξέρει πότε θα την ξανακούσω.
Εσύ και η ημέρα της φυγής σου>> 

..<< Τότε νομίζω, σαν κατάλαβα πως γράφω.
 Ίσως κάποιος θεάνθρωπος είπε: 
 Σου βάζω δυο μονάχα σταγόνες θλίψη 
– Μα του ’πεσε ολάκερο μπουκάλι. 
Ναι, από τότε γράφω. >> Υπέρ θλίψεως 



 <<Επί τους δρόμους αυτούς, 
τους μεγάλους, αυτούς 
και τους περπατημένους 
από ερωτευμένων πέλματα. 
 Κι αυτές τις άσκοπες πεζοπορίες Μαρτίου 
με ρυθμό αργό και σταθερό.
Από τα απομακρυσμένα ανθρώπων βλέμματα 
με το προνόμιο αυτό της περιπλάνησης. 
Σε κάθε στενό της πόλης 
–πλάι σου–
 να περπατώ.>> Πεζοπορίες έρωτος 

 Ευκαιρείτε Ποίησης, εκδόσεις Οσελότος Αθήνα 2024



error: Content is protected !!