«Της Ελλάδος τα παιδιά»

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
Δημοσιογράφου/ Βουλευτή Β Πειραιώς με τη ΝΔ

Όχι. Ο τίτλος του άρθρου δεν ήλθε να θυμίσει την παλιά, καλή, ελληνική τηλεοπτική σειρά των 90s. Η συζήτηση αφορά το μείζον, υπαρξιακό, πρόβλημα για τη χώρα μας. Αυτό που απασχολεί έως και τον πλουσιότερο άνθρωπο του πλανήτη, τον Έλον Μασκ. Η πατρίδα μας ταλαιπωρείται από την υπογεννητικότητα. Από ένα φαινόμενο που μαθηματικά οδηγεί σε οικονομικό, κοινωνικό κι εν τέλει εθνικό μαρασμό.

Η πρόσφατη δέσμη παροχών για την εύρεση λύσης στο δημογραφικό εκ μέρους της κυβέρνησης και του υπουργείου Οικογενειακής Συνοχής με βάση τα σημερινά δεδομένα της χώρας, είναι σημαντική. Η δε επικέντρωση στις εθνικά κρίσιμες περιοχές μας χαροποιεί. Κι αυτό είναι αναγκαίο. Να κοιτάξουμε τα ζητήματα και να επιδιώξουμε λύσεις.

Παρά ταύτα, το παράδειγμα άλλων κρατών με μεγαλύτερες δυνατότητες όπως η Νότια Κορέα που δαπάνησε άνω των 200 δις. δολ. και δεν κατάφερε τα αναμενόμενα, οφείλει να μας οδηγήσει και σε περαιτέρω ανάλυση και δράση.

Αυτόν τον αρνητικό κύκλο που πιο προηγμένες από τη δική μας χώρες δεν έχουν καταφέρει να αντιμετωπίσουν, εμείς οφείλουμε να ανατρέψουμε. Για επιπλέον μάλιστα λόγους από άλλα κράτη. Μην ξεχνάμε πως η πατρίδα μας έχει στη γειτονιά της μια πολυπληθή και φιλόδοξη με λάθος όμως τρόπο χώρα. Την Τουρκία.

Είναι παραπάνω από ξεκάθαρο πως η νέα πολυτεκνία είναι πλέον η τριτεκνία. Κι αυτό διότι πολύ δύσκολα η μοντέρνα ελληνική οικογένεια αποφασίζει να φέρει στη ζωή ένα τρίτο παιδί. Ήδη η κυβερνητική κατεύθυνση βλέπει αυτή την τάση και ξεκινάει πολιτικές. Μια τολμηρή πολιτική λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η «υιοθέτηση» εκ μέρους της Πολιτείας του τρίτου τέκνου κάθε ελληνικής οικογένειας. Όχι με πρόσκαιρα χρηματικά επιδόματα, αλλά με κάτι μονιμότερο. Με έμπρακτή και σε σταθερή βάση έως την ενηλικίωση ενίσχυση για την κάθε οικογένεια, με μετέπειτα βοήθεια για εξέλιξη στο Κράτος μέσω ισχυρής μοριοδότησης, με κίνητρα «εδώ και τώρα». Με σοβαρές παράλληλες ενισχύσεις για όσες οικογένειες δημοσίων υπαλλήλων ή ιδιωτών επιλέξουν να αποκεντρωθούν προς τις πιο ακριτικές περιοχές μας.

Ας ονομάσουμε για την οικονομία του παρόντος άρθρου μια τέτοια πολιτική «μωρά του Έθνους» ή «της Ελλάδος τα παιδιά». Και για όσους σπεύσουν υποτιμητικά να μας χαρακτηρίσουν ως «λαϊκιστές» να θυμίσουμε τις έκτακτες βοήθειες που παρείχε αφειδώς – και σωστά – το ελληνικό Κράτος, σε έκτακτες συνθήκες όπως ο COVID 19. Να θυμίσουμε τις βοήθειες που παρέχουν στις ευαίσθητες περιοχές τους κράτη όπως η Τουρκία, τα οποία συχνά μας απειλούν. Οι πολιτικές μας σε αυτό το πεδίο είτε θα είναι γενναίες, είτε διαρκώς θα πρέπει να αλλάζουν. Όμως χρόνο για «μερεμέτια» όταν η Ελλάδα μικραίνει, δεν θα έχουμε πάντοτε.