ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Προκαλεί έκπληξη, η συμπεριφορά παιδιών και νέων στην κοινωνία της χώρας μας, όπου ανέκαθεν τα παιδιά αυτά για την κοσμιότητα και τις λοιπές αρετές του, ήσαν υποδειγματικά και υπόδειγμα για όλους. Και αν κάποιο παραστρατούσε, ήταν η σπάνια εξαίρεση.

Σήμερα, τείνει να αποτελέσει κανόνα η παιδική και νεανική παραβατικότητα, η οποία συχνά προσεγγίζει και τα όρια του εγκλήματος. Τις τελευταίες ημέρες και ώρες, πάλι, έχουμε έξαρση κακής νεανικής συμπεριφοράς, η οποία ανθεί στα σχολεία της δημόσιας εκπαίδευσης, και εχθές νεαροί μαθητές έσπασαν στο ξύλο Γυμνασιάρχη, ο οποίος αρνήθηκε να ακούσει τις καταγγελίες τους για ανήθικη συμπεριφορά συμμαθητή τους, για σεξουαλική παρενόχληση κατά επίσης συμμαθήτριάς τους.

Εκείνος τους είχε απαντήσει πως δεν μπορούσε να παρέμβει γιατί το περιστατικό συνέβη εκτός σχολικού χώρου και θεωρούσε ότι δεν τον αφορούσε η υπόθεση. Αν δεν αφορά η συμπεριφορά μαθητών, αυτούς, οι οποίοι έχουν το καθήκον και την εντολή να διδάσκουν τα «άριστα» στους μαθητές τους, και να σκύβουν στα προβλήματά τους, τότε ποιους αφορά;

Θα μπορούσαμε να απαντήσουμε πως αφορά τους γονείς, ναι, αλλά εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται πως εάν εκείνοι είχαν προσέξει και διδάξει σωστά, δεν θα έφτανε ο κάθε δράστης σε τέτοιες πράξεις, και εδώ έχουμε από την μία την παρενόχληση και από την άλλη τον ξυλοδαρμό ενός καθηγητή, τον οποίον ούτως ή άλλως, θα έπρεπε να τους είχαν μάθει να σέβονται.

Μένει η παρέμβαση της Πολιτείας, η οποία όμως όσο και αν εκπονεί συνεχώς διάφορες μεθόδους εκπαίδευσης, φαίνεται πως δεν φτάνει στο ζητούμενο αποτέλεσμα της διδαχής ήθους στα νεότερα παιδιά και παρεμβαίνει όταν πρόκειται να συλλάβει και να τιμωρήσει ελαφρά, τους παρανομούντες.

Και έτσι, η παραβατικότητα συνεχίζεται και όσο παραμένει χωρίς να λαμβάνονται αποτελεσματικά μέτρα για την πάταξή της, και θα επαυξάνεται και περισσότερο θα προσβάλλει και θα απειλεί το σύνολον της κοινωνίας μας.