Τηλέφωνο ή μήνυμα; Ιδού η απορία!

της Έρρικα Μπακούρου

Χθες ήταν Χριστούγεννα και όπως συνηθίζεται το τηλέφωνο μας ήταν γεμάτο από ευχετήρια μηνύματα για χρόνια πολλά με υγεία και χαρά. Μέχρι εδώ όλα καλά. Φέτος, όμως, για πρώτη φορά παρατήρησα το εξής. Το τηλέφωνο του πατέρα μου δεν σταματούσε να χτυπάει για να του ευχηθούν λόγω της ονομαστικής του εορτής. Θα μου πει κάποιος « Πρώτη φορά είναι;» και θα απαντήσω « Φυσικά και όχι!». Μάλιστα, κάθε χρόνο τον πειράζω για το πόσες φορές λέει τι λέξη «υγεία» σε όσους τον παίρνουν τηλέφωνο για να του ευχηθούν.

Ωστόσο, χθες συνειδητοποίησα ότι κάτι τέτοιο δεν συνηθίζεται στα άτομα της ηλικίας μου.

Η γενιά των 00’s θα προτιμήσει να στείλει ένα μήνυμα παρά να πάρει τηλέφωνο. Μη σας πω ότι και η ίδια η συσκευή πρέπει να αλλάξει ονομασία γιατί ο όρος «τηλέφωνο» αναμφισβήτητα την αδικεί. Ας εισάγουμε τον όρο «έξυπνο πολυεργαλείο χειρός» ή κάτι αντίστοιχο. Σίγουρα θα είναι πιο αντιπροσωπευτική ονομασία, καθώς εμείς σπάνια θα χρησιμοποιήσουμε το τηλέφωνο…για να πάρουμε τηλέφωνο. Θα στείλουμε μήνυμα, θα στείλουμε φωνητικά ή memes και βλέπεις πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Ακόμα, και σε μια καινούργια παρέα που βρισκόμαστε πρώτη ερώτηση είναι «πώς σε λένε στο Instagram ή στο Facebook;». Για τον αριθμό τηλεφώνου ούτε λόγος ή τουλάχιστον για να μην είναι ισοπεδωτική είναι σπάνιο φαινόμενο. Ακούγομαι σαν άνθρωπος μιας άλλης εποχής που αναθεματίζει την τεχνολογία και όλα αυτά τα μαραφέτια. Όμως όχι ….

Σας γράφει ένας άνθρωπος που σπάνια θα μιλήσει στο τηλέφωνο λόγω του κοινωνικού άγχους που του προκαλείται, που τον πιάνει ταχυπαλμία κάθε φορά που πρέπει να κάνει μια τηλεφωνική παραγγελία στο κοντινό σουβλατζίδικο, αφού βέβαια έχει κάνει πενήντα πρόβες για το τι θα πει και εύχεται το σουβλατζίδικο να είχε email για να μπορούσε να τους στείλει μήνυμα …..

Η τεχνολογία σίγουρα μας έχει αλλάξει και αναμφισβήτητα έχει επηρεάσει την επικοινωνία μας ….. Ξέρετε πόσες φορές με έχουν σώσει εμένα οι φατσούλες του πληκτρολογίου από παρεξηγήσεις ; Γιατί εκείνη την ώρα δεν μπορείς να δεις τα μάτια του άλλου ή να ακούσεις τον τόνο της φωνής του…. Σε ειρωνεύεται, κάνει χιούμορ, είναι κουρασμένος, είναι ευτυχισμένος; Ποιος ξέρει…. Επαφίεσαι στην τεχνολογική εγγραματοσύνη του καθενός και ελπίζεις να καταλάβει τι εννοείς… ή το άλλο ρε παιδιά…. Αυτό το «διαβάστηκε» εδώ μου κάθεται…. Απάντα βρε χριστιανέ μου ή κάνε μια αντίδραση να καταλάβω ότι κατάλαβες…. Τόσο δύσκολο είναι πια;;

Και από την άλλη είναι τόσο δύσκολο να πάρεις ένα τηλέφωνο ή ακόμα καλύτερα μια βιντεοκλήση; Να ακούσεις τον άλλον, να τον δεις , να του πεις « μου λείπεις» ή «σ’ αγαπώ» ή «μην ανησυχείς είμαι εδώ για σενα»…. Ακόμα και αυτές οι ευχές των ημερών μοιάζουν τελείως απρόσωπες σε ανθρώπους της ηλικίας των γονιών μου , οι οποίοι θα πάρουν τους φίλους τους τηλέφωνο να πουν τα νέα τους και θα τους φωνάζεις να τελειώνουν την κλήση γιατί εκείνοι μιλούν εδώ και μιάμιση ώρα ασταμάτητα αλλά μετά βλέπεις τη χαρά στα μάτια τους που επικοινώνησαν πραγματικά…. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει οι εξωλεκτικοί παράγοντες της επικοινωνίας (χειρονομίες , βλέμματα , παύσεις) είναι κομβικής σημασίας για την αποκωδικοποίηση του εκάστοτε νοήματος και αυτό επιβεβαιώνεται από την προσπάθεια της ίδιας της τεχνολογίας να τους προσομοιάσει …. Μπορεί « τα γραπτά να μένουν και τα λόγια να πετούν», ‘όμως εντέλει δεν ξέρω αν αυτά τα γραπτά μπορούν να επιτελέσουν στο έπακρο τον επικοινωνιακό τους ρόλο ή μας βυθίζουν ακόμα περισσότερο σε ένα κόσμο απρόσωπο και αποξενωμένο…. Ας σκεφτούμε, λοιπόν, πώς θα ήταν η ζωή μας αν στην επόμενη γνωριμία μας με κάποιον στην ερώτηση « πώς σε λένε στο Instagram» του δώσουμε τον αριθμό του κινητού μας ή αντί να γράψουμε σε κάποιον πόσο τον αγαπάμε να τον πάρουμε ένα τηλέφωνο και να του το πούμε !