ΜΑΣ ΗΡΘΑΝ ΚΑΙ «ΤΣΟΥΒΑΛΑΤΑ»

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Των «Φώτων» εχθές και φωτιστήκαμε άπαντες(;) αλλά μέσα σε μία ατμόσφαιρα δημόσιας θλίψης, ένεκα τελευτής ενός από τους πρώην Πρωθυπουργούς της χώρας μας, του αείμνηστου Κώστα Σημίτη, ο οποίος επί δύο τετραετίες και λίγο από θητείες του άλλου αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, κυβέρνησε την Ελλάδα.

Θλίψη παντού, αλλά και αντικρουόμενες απόψεις, τόσο από πολιτικούς, όσο και από δημοσιογράφους–σχολιαστές, αλλά και από το πλήθος των πολιτών που έζησαν στο πετσί τους την διακυβέρνηση εκείνων των εποχών, οι οποίοι βρήκαν και την σχετική ευκαιρία να αξιολογήσουν την προσφορά του τεθνεώτος είτε από την καλή, είτε από την κακή πλευρά του νομίσματος.

Εκείνοι, οι οποίοι τον εθαύμαζαν και πίστευαν πως ωφελ’Ηθηκαν της πολιτικής του, έπλεξαν επιθανάτιους διθυραμβικούς ύμνους, και οι έτεροι, οι απογοητευθέντες, θυμήθηκαν έργα και ημέρες του, που δεν τους άρεσαν και δημιουργήθηκε ένα πολιτικός πόλεμος μεταξύ τους, με τους πλέον ψύχραιμους να θυμοσοφούν πως «όλοι κρινόμαστε από τα έργα μας» αλλά μετά θάνατον και υπό της Θείας Δίκης.

Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε και συνεχίζεται μία εμφύλια σύρραξη ανταλλαγής απόψεων και προστέθηκε ένα ακόμη μέγα πρόβλημα,  -ίσως και «μέγιστον» για πολλούς-, και υποβαθμίσαμε τα υπόλοιπα, τα οποία διακαώς μας απασχολούσαν μέχρι εκείνη την αποφράδα στιγμή του θανάτου του, και ως θα έλεγαν οι επιρρεπείς  στις παροιμίας, «τα είχαμε χύμα τα προβλήματα, μας ήρθαν και τσουβαλάτα».

Και μεταθανάτια, μάλιστα.