ΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΔΕΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Καλή εβδομάδα να έχουμε. Με όλα αυτά, τα οποία καθημερινά ζούμε σε παγκόσμιο, αλλά και εγχώριο επίπεδα.

Εκλογές στην Γερμανία, η οποία διακινδύνευσε να χάσει έναν δημοκρατικό ηγέτη και να αποκτήσει μία ακροδεξιά εξουσία, αλλά και σενάρια συνωμοσίας κατά του δικού μας Πρωθυπουργού, εν όψει της πανελλήνιας απεργίας την ερχόμενη Παρασκευή, και σύμφωνα με τα οποία η απεργία αυτή, αποσκοπεί στο να εκπέσει η Κυβέρνηση.

Τα δε σενάρια αυτά, επεξεργάζεται και αναδεικνύει το ίδιο το περιβάλλον του Πρωθυπουργού, πιστεύοντας, -ακραδάντως πλέον-, πως το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, με εξήντα τρεις νεκρούς, το οποίο έχει επηρεάσει και ξεσηκώσει την κοινή γνώμη, αποτελεί εφαλτήριο, για να «πέσει» η Κυβέρνηση.

Πρόσφατα, και ο υπουργός Υγείας τάχθηκε με αυτήν την άποψη, καταγγέλλοντας τηλεοπτικώς μία τέτοια μεθόδευση από τον ελληνικό λαό, παρά το γεγονός του ότι κατά τελευταίες δημοσκοπήσεις, και μάλιστα κατά πλειοψηφία 22 έως 25 τοις εκατό, ο λαός αυτός στηρίζει την Νέα Δημοκρατία και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Στην περίπτωση αυτή, πιστεύω πως υπάρχει κάποια παρεξήγηση. Μπερδεύουν, κάποιοι, ένα κοινωνικό ανθρώπινο γεγονός με μία πολιτική αποδοχή, εκ μέρους του λαού.

Είθε ο Πρωθυπουργός μας, να κερδίσει και τις επόμενες εκλογές, αλλά θα πρέπει οι πέριξ αυτόν να καταλάβουν πως κάποιοι άλλοι χωρίς να το θέλουν, έχασαν με τραγικό τρόπο και κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι και σήμερα συνθήκες τα παιδιά τους, και ζητούν διευκρινΊσεις για το πώς και γιατί συνέβη αυτό και γιατί δεν βρίσκονται εξηγήσεις, και μαζί τους, όλος ο ελληνικός λαός, -όπως φαίνεται-, ο οποίος πιστεύει πως μία Κυβέρνηση πρέπει να φροντίζει με περισσό ζήλο να ανακαλύπτει και να προσδιορίζει τα αίτια για να ανακουφίζονται οι πάσχοντες και να συνεχίζουν να εμπιστεύονται όλοι οι άλλοι, οι οποίοι πιστεύουν σε αυτήν την Κυβέρνηση, γι’ αυτό και την επέλεξαν να τους εκπροσωπεί και να σκύβει στα προβλήματά τους.

 Καλώς ή κακώς, έτσι έχουν τα πράγματα. Και είναι προφανές πως οι Κυβερνήσεις δεν πέφτουν από συλλαλητήρια ανθρώπινου πόνου, και ιδιαίτερα δε, όταν έχουν ήσυχη την συνείδησή τους.