ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Όλοι υπήρξαμε νέοι, κάποτε. Κατά την δική μου νεανική ηλικία, θέλω πάντα να πιστεύω πως πολλά πράγματα μέσα μου και γύρω μου, έβαιναν με έναν άλλο ρυθμό και εξελίσσονταν πλέον φυσιολογικά, αν μπορώ να προσδιορίσω, -τουλάχιστον για εμένα-, το τί ακριβώς είναι φυσιολογική απέναντι στο «μη» και την ροή και επίδρασή του μέσα μου.

Άλλαξαν κατά πολύ από τότε τα πράγματα παγκοσμίως, και στην Ελλάδα, η οποία ακολουθεί και επιμελώς υπερβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις τα δεδομένα των αλλαγών, ένας λόγος πάρα-πάνω.

Να μην περιπλακούμε και περιδινηθούμε στον λαβύρινθο αυτών των αλλαγών, το ποιόν τους, τα αίτια και τα αποτελέσματα, -τουλάχιστον για σήμερα-, και ας δούμε κάποια στατιστικά στοιχεία για την αντιμετώπιση των σημερινών νέων, απέναντι στα όσα συμβαίνουν και τους επηρεάζουν. 

Πρόσφατη έκθεση της φιλανθρωπικής οργάνωσης «Children’s Society» με τίτλο «Good Childhood Report 2024», προκαλεί μεγάλη ανησυχία, καθώς αποκαλύπτει πως τα επίπεδα ικανοποίησης των νέων, -από την ζωή τους-, έχουν σημειώσει σημαντική πτώση σε σύγκριση με προηγούμενες χρονιές. Συγκεκριμένα, ένας στους έξη νέους στην Ευρώπη, δηλώνει δυσαρέσκεια σχετικά με την ζωή του. Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF, τα ποσοστά ικανοποίησης των νέων μειώθηκαν από περίπου 74% το 2018 σε 69% το 2022 σε 23 χώρες της Ευρώπης, και δεν έχουν εξαχθεί ακόμη στατιστικές για το 2023 και 24, ενώ ήδη «τρέχει» και το 2025.

Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το 25,2% των νέων εκφράζει δυσαρέσκεια. Παρόμοια ποσοστά παρατηρούνται και στην Πολωνία με 24,4% καθώς και στη Μάλτα με 23,6%. Αντίθετα, οι πιό ευτυχισμένοι νέοι βρίσκονται στην Ολλανδία, όπου μόλις το 6,7% ηλικίας 15 ετών δηλώνει χαμηλή ικανοποίηση από τη ζωή –αλλά και αυτοί ανήκουν στην εφηβεία και ακόμη δεν έχουν προσδιορίσει καθαρά τη ζωή. Επίσης, η Φινλανδία και η Δανία φαίνεται να έχουν καλύτερα αποτελέσματα, με τα ποσοστά δυσαρέσκειας των νέων να κυμαίνονται γύρω στο 10,8% και το 11,3% αντίστοιχα.

Στην Ελλάδα, χαμηλή ικανοποίηση από τη ζωή δηλώνει το 19% των ατόμων 15 ετών, -και αυτοί έφηβοι-, ποσοστό υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 16,6%. Παρ’ όλο που η χώρα μας δεν βρίσκεται ανάμεσα στις χειρότερες, το ποσοστό αυτό είναι αρκετό για να αναδείξει τη σοβαρότητα του ζητήματος και την ανάγκη άμεσης δράσης.

Σήμερα, και σύμφωνα με τα στοιχεία της UNICEF, περίπου 20 εκατομμύρια παιδιά στην ΕΕ ζουν υπό τον κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. «Η φτώχεια έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στα παιδιά. Δεν είναι απλώς ότι ένα παιδί που ζει στη φτώχεια θα μεγαλώσει, θα βρει δουλειά και θα βγει από αυτήν. Επηρεάζει το σώμα, το μυαλό και τις προοπτικές τους για το μέλλον», δήλωσε η δρ. Ally Dunhill, διευθύντρια πολιτικής και επικοινωνίας της «Eurochild».

 Ακούει κανείς; Και αν ακούει, πώς του φαίνεται;