8 ΜΑΡΤΙΟΥ- ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Ε Ρ Γ Α Τ Ο Υ Π Α Λ Λ Η Λ Ι Κ Ο   Κ Ε Ν Τ Ρ Ο   Σ Α Λ Α Μ Ι Ν Α Σ

8 ΜΑΡΤΙΟΥ- ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ  ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 Τιμούμε τον πολύπλευρο ρόλο της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία. 

Η γυναίκα ως σύζυγος, μητέρα και εργαζόμενη, αγωνίζεται καθημερινά ενάντια στα στερεότυπα που παραμένουν ριζωμένα στην κοινωνία, ακόμα και σήμερα. 

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. 

Θεσπίστηκε για πρώτη φορά το 1977, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε για να αναδείξει τα προβλήματα και να προωθήσει τα δικαιώματα της γυναίκας. 

Πρωτογιορτάστηκε  στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στην Νέα Υόρκη, ως Εθνική Ημέρα της Γυναίκας, με πρωτοβουλία του  Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης  διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στην Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. 

Παρά τα μεγάλα βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια η ισότητα της γυναίκας με τον άντρα έχει να διανύσει πολλά χιλιόμετρα ακόμα τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. 

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουντέρες κατήγγειλε, στις 6 Μαρτίου 2023, ότι η “ισότητα” μεταξύ ανδρών και γυναικών παγκοσμίως είναι ένας ολοένα και πιο μακρινός στόχος, ο οποίος θα επιτευχθεί στην καλύτερη περίπτωση “σε 300 χρόνια”. 

Η σύγχρονη γυναίκα στην Χώρα μας δίνει καθημερινό αγώνα για ίσα δικαιώματα, εργασιακές ευκαιρίες, αμοιβές. 

Η ανισότητα στους μισθούς, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η σεξιστική βία, οι παρενοχλήσεις και οι γυναικοκτονίες εξακολουθούν να χτυπούν  τις γυναίκες στην Χώρα μας. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις (25η) στην Ευρώπη ως προς το συνολικό  ποσοστό του δείκτη ισότητας (59,3%).

Και αυτό γιατί διατηρούνται πολιτικές, που συντηρούν ή ευνοούν τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών σε νευραλγικά πεδία, όπως στην υγεία, στην εργασία, στην οικονομική κατάσταση, στην μόρφωση, στην διάθεση του χρόνου, στην συμμετοχή στην δημόσια ζωή και στην λήψη αποφάσεων, στην έμφυλη βία και στην παρενόχληση, στις πολλαπλές διακρίσεις, στα εμπόδια πρόσβασης στις Αρχές, αλλά και στον φόβο αντιποίνων και την έλλειψη εμπιστοσύνης σε περίπτωση καταγγελίας, που κρύβεται ηχηρά όμως πίσω από την αύξηση του αριθμού των γυναικοκτονιών. 

Μείζον ζήτημα που οφείλει το Κράτος να κοιτάξει στα μάτια, να πει το όνομα του και να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα. 

Η ισότητα στην ζωή, στην μόρφωση, στην υγεία, στην εργασία δεν είναι προνόμιο, ούτε παροχή του Κράτους ή των εργοδοτών στις γυναίκες, αλλά θεμελιώδες δικαίωμα άρρηκτα συνδεδεμένο με τον σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Το συνδικαλιστικό κίνημα στο σύνολο του είναι και θα είναι στο πλευρό κάθε γυναίκας, που βιώνει εργασιακή επισφάλεια και ανασφάλεια, ανισότητες στις αμοιβές, παραβίαση των δικαιωμάτων της, κακοποίηση και οποιαδήποτε προσβολή της προσωπικότητας της.