ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ; – ΟΥΔΕΙΣ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Κάποιος γνωστός μου, μάλωσε επάνω στην δουλειά του με έναν συνάδελφο, του έριξε μια ψευτογροθιά και τον καταδίκασαν σε δύο χρόνια φυλακή και μετρικά χιλιάρικα αποζημίωση στο θύμα. Καλά τού έκαναν, γιατί κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σπάει στο ξύλο τον άλλον.

Πενήντα επτά άτομα απανθρακώθηκαν έως και εξαϋλώθηκαν στο δυστύχημα των Τεμπών, και άλλα εκατό στο ολοκαύτωμα στο Μάτι, πλην όμως κανείς ούτε κυνηγήθηκε, ούτε καταδικάστηκε μέχρι σήμερα, γιατί κανείς δεν έχει κριθεί ένοχος, έστω και αν νέα στοιχεία βλέπουν καθημερινώς το φως της ημέρας και των αποκαλύψεων.

Στην Βουλή, κάθε βουλευτής, έχει το δικαίωμα να θίγει, να υβρίζει, να χειροδικεί ακόμη, αλλά κανείς δεν τιμωρείται για όσα ίσως μη ευπρεπή λέει ή πράττει.

Οι Κυβερνήσεις, οι οποίες έρχονται και παρέρχονται, σύμφωνα με τον νόμο, είναι υπεύθυνες και για την ευημερία του πολίτη, ο οποίος γι’ αυτόν τον λόγο τις εκλέγει κάθε τέσσερα χρόνια. Αλλά πώς να τα προλάβει όλα και βρίσκεις πάντα αυτή τους παραβάτες;

Συχνά όμως, οι Κυβερνήσεις, και προκειμένου ακριβώς να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του Κράτους, προβαίνουν σε διάφορες ενέργειες, όπως στο κούρεμα μισθών και συντάξεων, επιβάλλουν πρόσθετους και ανάλγητους φόρους, και όλα αυτά επιβαρύνουν τους πολίτες, αλλά και εδώ δεν μας επιτρέπεται να καταλογίσουμε ευθύνες αφού όλα αυτά συμβαίνουν με απώτερο σκοπό το καλό μας και κάποιος φταίει που φτάσαμε σε αυτό το σημείο, αλλά ποιός;

Ναι, τα τρένα εκτροχιάζονται. Δεν υπάρχουν, λέει, μπάρες προφύλαξης, φωτεινοί σηματοδότες, σύγχρονα μηχανήματα, και επαρκές προσωπικό. Και από την άλλη δεν συντηρούνται και αυτά και οι γραμμές επάνω στις οποίες κινούνται, έγκαιρα και σωστά, αλλά ψάξε-βρες ποιός ευθύνεται.

Στην άσφαλτο, καθημερινά φονικά με μηχανάκια, αυτοκίνητα, ποδήλατα, γιατί οι δρόμοι είναι «καρμανιόλες», είναι γεμάτοι λακκούβες και άλλα τέτοια και δεν υπάρχουν και σημάνσεις. Ποιος όμως θα έπρεπε να έχει φροντίσει για όλα αυτά;

Η ακρίβεια θερίζει, ο πληθωρισμός καλά πορεύεται, η εγκληματικότητα απογειώνεται, η εφηβική παραβατικότητα, οι δολοφονίες, οι ληστείες σπάνε πρωτοφανή ρεκόρ …

Και πόσα άλλα καθημερινά ακόμη, που σαν μέγγενη σφίγγουν τον πολίτη, και για τα οποία ποτέ δεν μαθαίνουμε ποιός φταίει. Και όταν κανείς δεν φταίει, παραμένουμε δια παντός στα ίδια.