ΠΑΙΑΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ,  Ή ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Λίγες εβδομάδες πριν, ενημερωθήκαμε μέσω Τύπου, πως οι Γάλλοι έλαβαν ειδοποίηση από την Κυβέρνηση να προετοιμάζονται για ώρες ανάγκης και να έχουν φυλαγμένα στα σπίτια τους τρόφιμα, νερό και φάρμακα, ώστε να ανταπεξέλθουν τα δύο πρώτα εικοσιτετράωρα «κινδύνου».

Ακολούθησε η Γερμανία, οι οποία προέβη στις ίδιες συστάσεις προς τους πολίτες της και κάπου διέρρευσε πως η χώρα ενδεχομένως να ετοιμαζόταν για επερχόμενο πόλεμο.

Προχθές πάλι, η Ευρωπαϊκή Ένωση, απεφάσισε να καλέσει όλους τους δικούς της πολίτες να οργανωθούν κατά τον ίδιο τρόπο, να φυλάξουν και φακούς και ραδιόφωνα με μπαταρία, για εβδομήντα δύο ολόκληρες ώρες, δηλαδή τρεις ημέρες και νύχτες, για ό,τι ήθελε, πιθανώς συμβεί.

Επειδή δε, η Ελλάδα δεν θα μπορούσε και να μείνει πίσω, ανακοινώθηκε πως καλά θα κάνουμε να ετοιμαστούμε για εξάμηνη «καραντίνα» και να γεμίσουμε με τρόφιμα και φάρμακα τις αποθήκες των σπιτιών μας, -μάλιστα δε καθώς μας φτάνουν δεν μας φτάνουν οι μισθοί και οι συντάξεις να φάμε όλον τον ένα μήνα!

Αυτά, χωρίς άλλες επεξηγήσεις. Χωρίς να ξέρουμε το πώς και γιατί, θα πρέπει να αποθηκεύουμε γιατί πιθανώς κάποιο κακό θα μας βρει, ασχέτως αν δεν γνωρίζουμε το ποιό, πώς και γιατί.

Και καλά, -πες ότι το κάνουμε. Μετά, τί γίνεται; Μετά τις εβδομήντα δύο ώρες, ή τους έξι μήνες αλά ελληνικά, τί μέλλει γενέσθαι και πώς πρέπει να συμπεριφερθούμε; Τί σχέδιο υπάρχει, -αν υπάρχει; Και ποιος ο φόβος που μας απειλεί και δεν τον λένε;

Οι απαγγέλλοντες την «πρόληψη», γνωρίζουν τουλάχιστον αυτοί, κατά πού θα πάει το πράγμα, ή θα ψαχνόμαστε, -το λιγότερο-, όλοι μαζί;