ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ, Η ΑΝΑΝΗΨΗ

του Ντίνου Σ. Κουμπάτη

Θυμόμαστε και τιμούμε κάθε χρόνο τα Πάθη του Κυρίου, επί σχεδόν χιλιάδες χρόνια. Ίσως όχι όλοι, αλλά πολλοί ακόμη.

Οι εποχές μας, εν ονόματι της προόδου των νοών, της εξέλιξης της Επιστήμης και των προωθημένων ηθών, έχουν μερικώς αποβάλει το θρησκευτικό συναίσθημα, προτρέποντας τον ψυχισμό του Ανθρώπου σε αποκυήματα, -κυρίως-, της Ύλης.

Θύμα όλων αυτών των καινοτόμων και προοδευτικών κυμάτων, τα οποία ταράζουν τον ψυχισμό μας, -πλην όμως «in», όπως επαιρώμεθα-,  η πίστη μας προς το υπερφυσικό και η μετάλλαξή μας σε «πιόνια» ενός επιζήμιου για την ψυχή και την διάνοιά μας «νιχιλισμού», ενός, -υπερφίαλου, ουτοπιστικού και εκμηδενιστικού- τρόπου θεώρησης των σκέψεων και των πραγμάτων που τείνουν προς τον απόλυτο χάος και καθιστούν υποχείριό τους τον Άνθρωπο, τον Νου και την Ψυχή.

Οι περισσότεροι δε, εκ των οποίων σήμερα τιμούν κάτω από αυτές τις συνθήκες-, την ίδια την ύπαρξη και υπόστασή τους από την Υπερφύση και την Θεία Δημιουργία, συνήθως πλέον το κάνουν από συνήθεια, όπως τον σταυρό τους, ελλείπουσα την βαθύτερη γνώση και πίστη.

Καλή Ανάσταση σε όλους και για όλους.